Ný sumargjöf - 01.01.1861, Blaðsíða 75

75
sína gullsaumaða niður í aurinn fyrir fætur drottníngar og
koinst hún þannig yfrum. Leizt henni svo vel á hann, að
hún gerði hann þegar að vildarmanni sínum; var hún þá
að vísu komin á þann aldur, að hún ekki gat heillað hjarta
úngs manns með fríöleik sinum og varð hún að laða það
að sér með öðru en ástartöfrum. A fáum árum hafði hún
geflð honum svo sem svaraði 300,000 pundum sterling.
Hún hélt honum ávalt fram í hirð sinni, veitti honum stúr
embætti og allskonar frama; voru tekjur hans svo miklar,
að fáir furstar höfðu meiri.
Droltníngin bar hið viðkvæmasta hjartaþel til hans og
þó henni þækti mikils um vert, hvilik afreksverk hann
vann og þó hún gæfi honum færi á að afla sér frægðar,
þá var lnin samt áhyggjufull um hann einsog möðir um
son og bað hann jafnan að leggja sig ekki i háska.
það ræður að likindum, að Essex, sem átti úhga konu
og vitra, mundi í hjarta sinu gjalda litla bliðu við ástriki
drottníngarinnar, á þeim aidri sem hún var, en þvi meira
gekkst hann af metnaðargirni fyrir virðíngu þeirri og
metorðum, er honum veittust. Fór vald hans æ dagvax-
andi og að því skapi ofmetnaður hans og vildi hann verða
meiru og meiru ráðandi um landsstjórn. Af öfund og
metnaðargirni unni hann engum hylli drottníngar, nema
sjálfum sér og kæmi nokkur í bága við hann, þá var það
opt, að hann ekki gætti hófs, því hann var bráðlyndur og
öfvrirleitinn; bakaði hann sér því óvináttu margra höfðingja
og lögðu þeir alla stund á að steypa honum.
Einusinni var haldinn leyndarráðs fundur í viðurvist
drottníngar og kom til umræðu, að velja jarl á Irlandi.
Ríkisskrifarann Cecil og Essex greindi jafnan á og sló í