Ný sumargjöf - 01.01.1861, Blaðsíða 79

79
einsog sér líkaði bezl. Elisabeth komst í tækan líma að
fyrirætlun þessari. Attunda dag febrúarra. 1601 fóru stúr-
innsiglis vörðurinn og ytirdómarinn, ásamt nokkrum öðrum
embættismönnum til lystihallar Essex; var hann þar fyrir
með tveimur eða þremur hundruðum vina sinna. Spurðu
þeir hann nú í nafni drottníngarinnar, hvernig á rnann-
söfnuði þessum stæði, en hann lét taka þá fasta og fór með
flokksmönnum sínum til Lundúnaborgar; skoraði hann á
lýðinn, sem á strætunum var, að veila sér lið og hélt að
allir borgarmenn mundu hlaupa til vopna sín vegna. En
þó allir hlypu til dyra, þá vildi enginn samt slást í fylgd
með honum; ætlaði hann þá inn í hús eins vinar síns,
skírisdómarans Smiths, en hann skauzt burt út um bakdyr.
Sá Essex nú að öll von var úti og leitaði undan með flokk
sinn, en áður hann væri kominn til húss síns, voru flestir
hlaupnir frá honum, en vopnaðir hermenn sóktu að á allar
hliðar, ætlaði hann fyrst að verja hendur sínar, en sá fljótt
að það var til einskis og lét mótstöðulaust taka
sig fastan.
iNii var settur dómur yfir Essex og voru i honum
tuttugu og fjórir menn úr hinni efri málstofu auk yfir-
dómarans og dæmdu þeir liann til dauða. í fyrstunni
kallaði hann dóm þenna ránglátan, en loksins lét hann á
það sannast, að hann ætti ekki betra skilið og iðraðist af
hjarta ávirðínga sinna. En er dómskjalið var lagt fyrir
Elisabeth, þá var hún lengi tvílráð, hvort hún ætti að vægja
Essex eða eigi, en loksins eptir mikla baráttu skrifaði hún
nafn sitt undir dauðadóminn með hrvggu hjarta. Essex
var líflátinn í fángelsi sínu 25. d. febrúarm. 1601 og