Norðurljósið - 01.01.1966, Blaðsíða 52

52
NORÐURLJÓSIÐ
Sumir geta undrað sig á því, að hún þurfti að leita læknis-
aðgerðar hálfu fjórða ári eftir, að hún læknaðist af krabbameini.
Eg held, að þetta hafi verið til þess að færa ákveðna sönnun fyrir
því, að krabbinn var þar ekki lengur. Skurðlækningar einar gátu
fært sönnur á þetta gagnvart þeim, sem gætu efazt.
Stella náði sér svo fljótt eftir þessa aðgerð, að það gerði lækn-
ana enn meir undrandi. Þegar hún kom til heimilislæknisins mán-
uði síðar til athugunar, lagði hann arminn utan um hana og
sagði: „Ég er svo glaður yðar vegna. Þér og fjölskylda yðar eruð
okkur öllum lifandi dæmi þess, hverju trúin fær áorkað.“
Ævi þeirra Turner-hjónanna er mjög ólík því, sem áður var,
síðan Stella læknaðist. Þau eru nær hvort öðru sem fjölskylda
og hvort fyrir sig lifir nálægt Guöi. Samkomurnar sækja þau
reglubundið, eins og kirkju sína. Stella missir aldrei af útvarps-
þættinum. Herbert gat ekki hlustað nema á helgidögum áður, en
hann hefir látið af starfi, og þau hlusta saman knékrjúpandi á
hverjum degi með bæn og þakkargerð. Biblíuna lesa þau daglega
og vitna fjær og nær um mátt Guðs.
Eiginmaðurinn, konan, læknarnir, kvenprédikarinn — ekkert
okkar veit, hvað gerðist eða hvernig það gerðist. Við vitum það
eitt, að Guð gerði þetta, og meira þurfum við ekki að vita.
0, Jesús, við stöndum undrandi í nálægð þinni. Við getum
ekki sagt, hvernig þessir hlutir gerast. Við getum ekki kannað
starfsaðferðir heilags Anda. Við vitum það eitt, að með krafti
þínum eru þessi kraftaverk gerð. Og svo lengi, sem við lifum,
munum við gefa þér heiðurinn, lofgerðina og dýrðina að eilífu.
7. George Orr.
Það var sunnudagsmorgunn. Þúsundum manna var þetta sem
hver annar venjulegur sunnudagur. George Orr átti hann að
verða óvenjulegasti og sérstæðasti dagur ævinnar.
Tuttugu og einu ári og fimm mánuðum fyrir þennan sérstæða
dag hafði George orðið fyrir slysi í járnsteypunni þar sem hann
vann, í Grove borg í Pennsylvania.
Fjölmörgum sinnum á þeim árum, sem George hafði unnið í
járnsteypunni, hafði hann framkvæmt sama verkið án nokkurs
óhapps. Eftir að hafa fyllt fremur litla ausu úr ámu með bræddu
járni, sem stóð rétt hjá bræðsluofninum, bar hann og tveir menn
aðrir ausuna á staöinn, þar sem þeir voru að vinna í það skiptiö,
og helltu járninu í mótin, sem átti að fylla þann daginn.