Norðurljósið - 01.01.1966, Blaðsíða 180

180
NORÐURLJÓSIÐ
í fyrsta sinn á mörgum árum fann hún, að þau voru sameinuð
fjölskylda.
7. kafli. Scgir frá Elaine.
Nokkrir dagar liðu. Þá var Jennifer aftur komin heim í Vestur-
skóg og hafði nærri náð sér til fulls. Stund óttans lá að baki, en
ekkert gat afmáð þau merki, sem hún hafði sett á þessa fjölskyldu.
Elaine hafði ekki komið í verzlunina. Hún hafði í bili falið hana
í umsjá duglegrar aðstoðarkonu, en verið í viku heima hjá Jenni-
fer. Nú reyndi hún ekki lengur að hindra það, að hún væri svo
mikið hjá Elízabet, og sjálf var hún orðin miklu mildari í fram-
komu. A neyðarstund, þegar hún hafði leitað skjóls hjá gömlu
konunni, hafði myndazt samúðarband á milli þeirra.
Þegar sunnudagurinn kom, hafði Filippus stungið upp á því,
að þau færu öll í kirkju með móðursystur hans. Hún hikaði
snöggvast, en samþykkti það svo. Um kvöldið, þegar hún kom
með kvöldverðinn til Elízabetar, sagði hún hljóðlega: „Ef þú
ert ekki of þreytt til þess, frænka, þá vildi ég mega spjalla við
þig-“
„Auðvitað er ég ekki of þreytt til þess,“ svaraði Elízabet, og
þar sem hún gizkaði á, um hvaða efni Elaine vildi ræða, spurði
hún: „Líkaði þér guðsþj ónustan vel?“
„Betur en ég bjóst við, en ég skildi hana ekki vel. Mér var
aldrei kennt að sækja kirkju eða trúa á Guð og jafnvel ekki að
virða þá, er slíkt gera. Ég var elzta barnið af mörgum, og það
var eins og aldrei væri tími til neins nema að vinna. Móðir mín
var ekki hraust til heilsu, og ég varð að hjálpa mikið til. Faðir
minn var alltaf atvinnulaus öðru hvoru. Aldrei voru nógir pen-
ingar. Það var gert gys að okkur í skólanum vegna fatanna okkar,
Sem voru viðgerð og við tókum við hvert af öðru. Ég strengdi
iþflSÖ iþá/heit, að slíku lífi skyldi ég aldrei lifa, þegar ég yrði full-
orðjn pfég eignaðist börn, skyldu þau fá hið bezta, sem unnt
væri fðð fáóÉg iVar.ð að vinna mikið til þess að losna úr slíku
UÆnhwjifb iíduil unrl m ,-. .> n ..>.
„Ég giftist Filippusi. Hanni ivar jalltaf örlátur, starfsamur og
áreiðtmtegur. En þetta inægði. ipérnökki i iÉg varð að afla mér
ftukatukrtaM Ég krafðist þesSj.aði JeniiLairi.sendi íiSkólann, því að
égéhóU, aðj þettaiigffifi! henuiiþau tækiíær.Li^iiVjéglhafðii fgrið á
niis viðis.etrt barri.i lig vildi £á þettaiibúsóþví iað|nftér fawjisbgött Bð
hrtg^amnt, hvri langt fátícktini lægitaðibaki,mfrí',Getur uokkuði af
þaelsu verið i*angti?;!;$amt ,finuít,.-n?ór,nað óg! hdfÍ/niisstnþEieÍBj-
þveíju “/ nninnillit ujg'.-aiB golimiajlnio mrá .leunia 'iiitlób bnöd i