Norðurljósið - 01.01.1984, Blaðsíða 103

NORÐURIJÓSIÐ
103
á fjöllunum og dýptin á dölunum, af ráði hans eru þær
ákveðnar. Nekt þeirra klæðir hann grasi og skógum. Hann
veit, hvar ljósið býr. Vegur hans er í storminum. Hann svífur
um á vængjum vindanna og gengur um í eldinum. Og
Drottinn er sá, sem um er sagt: Hann mældi vötnin í lófa
sínum og himininn með spönn sinni. Hann vó fjöllin á reislu
og hæðirnar á vogarskálum. Ekkert er á himni eða jörðu, sem
ekki er undir árvakri umsjá hans. Allt lýtur það skapandi
visku hans og viðhaldsmætti.
Heimar hanga í himingeimnum. Stjörnumerkin koma í
ljós á sínum ákveðnu sviðum. Norðrið breiðir sig út yfir
auðninni. Og Vetrarbrautin, þetta lýsandi stjörnubelti, liggur
þanið yfir himnana. Fylgihnettir snúast kringum jarðstirnin
og jarðstirnin kringum sólina, geysilegt kerfi stjarnfræðilegra
fyrirbæra. Og meðan sólin skín sem ljós dagsins, vermir og
lífgar jörðina, deilir kaldur og dauður máninn árstíðum,
Ijómar upp nóttina, er veitt það hlutverk. Himnana prýða
herskarar stjarnanna, litlar stjörnur, stórar stjörnur. Sumar
eru fastastjörnur, aðrar eru á stöðugri hreyfingu. Margar
glampa með ljóma demanta. Aðrar eru umvafðar litum.
Samt sem áður, ljósdepill sérhver, hvort sem hann er stór eða
smár, daufur eða bjartur, er skapaður til einhvers markmiðs
og haldið uppi af Drottni.
Getur nokkur skýrt það hvers vegna Guð lét halastjörnu
þjóta í gegnum geiminn með æðislegum hraða, en aðra fara
hægar? Hvernig stendur á því, að sumar eru látnar vera
kyrrar á sama stað að eilífu? Svarið er einfalt: Höfðingja-
dómurinn hvílir á herðum hans. (Jesaja 9. 6.). Ef hrapa skyldi
ein stjarna, eða önnur reika, þá mundi það, samt sem áður,
vera í samræmi við þekkingu hans. Hinu óvenjulega stjórnar
Drottinn jafnt og hinu, sem er venjulegt. Hann myndaði allt,
stjórnar öllu, er ofar öllu. Það verður honum ekki um megn
að bera uppi okkar skammvinnu ævi.... Erum við ekki
honum meira virði en heimar allir saman lagðir? Hvað,
jafnvel hárin á höfði okkar hafa öll verið talin.
Náttúran einnig er honum háð. „Öll vona þau á þig, að þú
gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma. Þú lýkur upp hendi
þinni, og þau mettast gæðum.“ (Sálm. 104. 27. 28.). Það er