Andvari - 01.01.1976, Qupperneq 45

andvari
SIGURÐUR NORDAL
43
og af því, sem segir í lok AuSunar þáttar vestfirzka í Morkinskinnu, að
Þorsteinn Gyðuson væri kominn af Auðuni, ræður hann, að þar hafi ein-
hver maður nákominn Sturlungum lagt hönd að verki. En systir Þorsteins
Gyðusonar var Helga á Brjánslæk, mikil vinkona Sighvats Sturlusonar. Hér
rétt drepur Sigurður á atriði, sem hann hefur hugsað sér að kanna betur,
þótt síðar yrði.
Eins og að líkum lætur, vegur Sigurður og metur vandlega rök með
og móti því, að Snorri Sturluson sé höfundur Egils sögu. Hann hafði á
sínum tíma sagt í riti sínu um Snorra, að „í þróun íslenzkrar sagnaritunar
stendur Egils saga einmitt á sama stigi og sagnarit Snorra, og væri örðugt
að benda á annað rit, sem stæði þeim svo nærri.“ Og hann kveðst nú hafa
styrkzt í þessari skoðun því meir sem hann hafi kynnzt Egils sögu betur.
Enginn sé líklegri til að hafa skrifað söguna en Snorri sjálfur. „Ef viður-
kennt er, að Egils saga sé a. m. k. rituð undir handarjaðri Snorra, þá er
ekki langt til þess að álykta, að hann hafi ekki metizt um það við aðra
menn að sitja yfir og segja fyrir, þegar hún var samin.“
Segja má, að niðurstaða Sigurðar sé áþekk, þegar hann ræðir kveð-
skap Egils í upphafi formálans: „Mikið af honum, kvæðin öll og þorri
lausavísnanna, ber á sér römm auðkenni eins og sama skálds. Þetta er
tvímælalaust hinn merkilegasti skáldskapur, sem eignaður er nafngreind-
um íslendingi í fornum sið, og getum vér varla trúað neinum síðari tíma
manni til þess að hafa ort slík verk í orða stað annars manns.“
Sigurður ritaði enn um Snorra í minningu 700. ártíðar hans í Skírni
1941, og kveðst hann þar líta á það sem útkljáð mál, að Snorri sé höfundur
Egils sögu.
Allþungur skriður var á útgáfustarfsemi Fornritafélagsins næstu árin.
Einar Ólafur Sveinsson, er lagt hafði Sigurði drjúgt lið við útgáfu Egils
sögu, annaðist 1934 útgáfu Laxdælu og nokkurra þátta, er henni fylgdu,
°g 1935 kom Eyrbyggja og Brands þáttur örva út í umsjá hans, en í bind-
inu voru jafnframt Eiríks saga rauða, Grænlendinga saga og Grænlendinga
þáttur, og vann Matthías Þórðarson að þeim hlutanum.
Sigurður lýsir því í bréfi til Halldórs Hermannssonar 30. október
1935, hve þá Matthías hafi greint á um meðferð textans. „Það var mildi,
a<5 við urðurn ekki óvinir út af öllu saman, sem okkur bar þar á milli.