Andvari - 01.01.1976, Qupperneq 127

ANDVARI
ÍSLAND! JA ÞVÍ EKKI ÞAÐ?
125
ingur eða brjálæðingur myndi taka að sér að skrifa hundrað þúsund orða ferða-
bók á einu ári. En Hall sat við sinn keip. Skömmu síðar lagði hann upp í
hina löngu reisu frá hitabeltisparadísinni Tahiti til hreggharins eylands nyrzt
í Atlantshafi.
Leiðin lá fyrst til San Francisco og þaðan til New York. Þar reyndi Hall
að afla sér sem mestra upplýsinga um ísland og komst að raun um, að flestir
töldu það land byggt eskimóum. Á skrifstofu American-Scandinavian Founda-
tion benti skrifstofumaður honum á, að hann hefði í nýrri símaskrá rekizt á
eitthvað, sem héti Iceland, Information Desk, ísland, Upplýsingaskrifstofa,
og taldi, að það væri eitthvað fyrir hann. Þessi skrifstofa var á Broadway, og
Flall hélt þangað. Þar voru fyrir tveir rnenn, er sátu að spilum. Hall taldi þá
myndu vera íslendinga og spurði, hvort þeir væru mælandi á enska tungu,
og sögðu þeir það vera. Hann beiddist þá upplýsinga um ísland, m. a. um skipa-
ferðir þangað. Þeir kváðu hann geta tekið leigubíl eða jafnvel labbað. Það
fauk eitdrvað í rithöfundinn vegna þessa fáránlega svars, en brátt upplýstist,
að það ísland, sem þeir á Broadway skrifstofunni veittu upplýsingar um, var
skautahöll þar nálægt með þessu nafni. Frá New York fór Hall til Kaupmanna-
hafnar með dönsku skipi og þaðan um Færeyjar til íslands. Áður en hann fór
frá New York, hafði hann gert samning við Harpers forlagið um 90 þúsund
orða bók um ísland, sem fyrst skyldi birt í áföngum í Harpers Magazine og
síðan í bókarformi. Hann fékk 5000 dollara í fyrirframgreiðslu.
Til Reykjavíkur kom Hall í ágústmánuði 1922 og bjó þar hjá fjölskyldu,
sem í bók Paul Briands er nefnd „the Havsteen family“ og mun hafa verið
fjölskylda Júlíusar Havsteens kaupsýslumanns, sonar Júlíusar Havsteens amt-
manns. Hann dvaldi þarna í góðu yfirlæti og stundaði íslenzkunám. Hann
virðist einnig hafa komizt á söguslóðir Njálu. Undir lok ágústmánaðar fór
hann landleiðina til Akureyrar og settist þar að á hóteli, sem af lýsingu hans
að dæma var Hótel Oddeyri. Þar var þá hótelstýra Kristín Eggertsdóttir, sem
áður hafði verið forstöðukona Sjúkrahúss Akureyrar í nokkur ár og hafði átt
sæti í bæjarstjórn Akureyrar fyrst kvenna.
Hann skrifaðist stöðugt á við Nordhoff vin sinn. Af bréfum hans má ráða,
að hann hafi þegar í októbermánuði verið farinn að hafa nokkrar áhyggjur af
því, að erfitt myndi reynast að efna loforðið um 90 þúsund orða bók innan eins
árs. Stundum grípur hann löngun til að yfirgefa þetta kaldranalega land og
halda aftur til suðurhafahlýjunnar, en hann hefur þegar hrifizt mjög af fegurð
landsins, sem Nordhoff kallar í einu bréfa sinna „þennan óhrjálega, skógar-