Andvari

Volume

Andvari - 01.01.1976, Page 150

Andvari - 01.01.1976, Page 150
148 ANDRÉS BJÖRNSSON ANDVARI ur. Þegar honum var brugðið um það, að hann hefði verið í tugthúsinu, sagði hann: „Það var ekki tugthús, heldur betrunar- hús, en það er allt annað.“ Þá var það, að hann orti vísu þessa: „Fósturjörðin fríða má fagna láni slíku, aftur kominn Sölva að sjá sunnan úr Ameríku." Eftir heimkomuna flakkaði Sölvi sem áður. Það dýrkeypta frelsi hélt hann fast við alla stund, meðan líkamskraftar ent- ust. Andrés segir, að „í æsku var hann (Sölvi) fríður sýnum og tilkomumikill og kunni margar íþróttir, til dæmis glímu og handahlaup. Raddmaður var hann hinn bezti og ágætur skrifari og laginn til flestra verka.“ Þetta kemur heim við frásagnir þeirra, sem sáu hann á elliárum. Sigurður Guð- mundsson segir: „Ég var 12 vetra, er ég sá Sölva síð- ast. Man ég því vel, hversu hann var á sig kominn, enda var hann einkennilcg- ur sýnum, svo að unglingar hlutu að veita honum athygli. Var hann orðinn sjötugur, er hér var komið sögunni. Var hann þá kengboginn, hafði sítt skegg og stóran skalla. Ennið var hátt og hvelft, og hefði hann verið hinn höfðinglegasti öldungur. ef hann hefði eigi verið svo tötralega bú- inn sem hann var og gengið beinn. Hann bar jafnan byrði mikla á baki sér. Voru það málverk hans og ritföng." Andrés og Sigurður eru sammála um það, að lygasögur Sölva og illt umtal hafi orðið honum mestur fjötur um fót og valdið því, að hann þótti víða enginn au- fúsugestur. Þennan löst hans verður að meta eftir aðstæðum. Vafalaust var hon- urn oft misboðið í orðum og umgengni. Segja þeir báðir sögur af því. Andrés segir: „Oft kvartaði hann yfir því, að sér væri engin kurteisi sýnd. Þannig var það, að þegar stúlka nokkur færði Sölva einu sinni mat og sagði: „Taktu við, Sölvi!" Þá sagði hann: „Þú átt að segja, Gjörðu svo vel,“ þá segi ég „takk“. En svona er það, nú er lagður dúkur á borð fyrir hvern dóna, en allir færa Sölva á Adamshlóð- irnar.“ Sigurður Guðmundsson segir í sinni grein: „Ég minnist þess nú, að á heimili for- aldra minna var kerling nokkur gömul og í meira lagi lundill, er Sölvi var þar. Kerling þessi var eigi svo mönnuð, að hún kynni að sýna jafn tignum manni og Sölva þá virðingu, er honum sómdi. Hlífði hún honum hvergi og lét Sölva kenna bituryrða sinna og geðvonzku sem annað heimafólk. Stoðaði það lítt í þessu efni, þótt hann fræddi kerlingu um mann- kosti sína og ágæti. Kunni Sölvi illa skömmum hennar og hnútuköstum og þótti hún gerast furðu ósvífin afgömul kerling og niðursetningurinn — kerling- in var á sveit — er hún veittist að sér svo merkum manni. Tók hann þá það ráð að tala dönsku við kerlingu, svo að hún mætti sjá kunnáttu hans. Eigi var ég þá svo lærður orðinn, að ég vissi, hvort það var danska, er hann talaði, en hann kvað það svo vera. En þetta dugði ekki hót, og espaðist kerling æ meira gegn Sölva, er þau voru lengur saman, enda var eigi til sparað að etja þeim saman. Kallaði hún hann flæking og landeyðu, en hann kvað hana vera jafn vitlausa og beljuna á básn- <( um. Þó að almenningi þætti Sölvi starfa- lítill, segir þó Andrés frá einu verki, sem hann var fenginn til að vinna, en það var að ryðja póstveginn yfir Vatnsskarð frá Víðimýri og vestur á sýsluskil. Vann hann einn að þessu verki og þótti furðu af- kastamildll.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.