Andvari - 01.01.1907, Blaðsíða 52

46
Aí suðurgöngu
stafirnir; er því lokað með lítilli liespu og má opna
þegar vill, til að ná út smjörinu; kunnugir mega
dæma um hvort þetta er hægra en það, sem hjá oss
er tíðkanlegt.
Við komum nú til Peterswctlde, sem er lítið þorp
á takmörkum Saxlands og landa Austurríkiskeisara;
byrjar þá konungsríkið Böhmen. Voru þar rannsak-
aðar tjörgur okkar og leiðarbrjef, og þó með minni
umsvifum, en ég hefði vænt, því [að] tollheimtumenn
Austurríkis eru manna verst ræmdir fyrir óráðvendni
í sínu lága embætti; reyndist mér og þannig síðan.
Upp þaðan fer nú landið hækkandi og tekur eitt
holtið við af öðru, fjarlægist vagninn meir og meir
Elfudalinn, sem er til vinstri; hallar þó öllu landinu
þangað og fara holtin atlíðandi austur til hans, en
hækkar því vestar sem dregur, og eru það fjalldrög-
ur þessar, sem aðskilja Saxland frá Böhmen norðan-
verðri. Olán af hæðunum sér nú harla vel hina
saxisku Schweitz, sem að megin hluta liggur norðan
og austan við Elfudalinn. Líka er ekki langt niður
til saxisku festingarinnar Königstein, er liggur vestan-
megin Elfunnar á háum kletti. Er því héðan hin
fegursta útsjón og víðsýni.
Á tvennu verður maður nú sér í lagi var við, að
maður er kominn í kaþólskt land; fyrstþað, að til beggja
handa við veginn er alsett af betlurum, körlum og
konum, ungum og gömlum, sem með uppréttum
liöndum biðja í Maríu og allra heilagra nafni um
ölmusu, og hefir maður fyrir slíkum skríl oft litla
ró; annað það, að á hverri hæð næstum stendur
krossmark, eður myndastytta einhvers heilags manns,
oftast úr tré, málað margvíslega, stundum og fúið og
mosavaxið, eður þá dálítil bænahús úr múrsteini.
Þau eru jafnan opin og er fyrir gaíli eins konar altari
eða þrep með málverki yfir, eða þar er oft undir
gleri krossmark, Maríu-líkneski eður einhvers heilags,