Andvari - 01.01.1907, Page 130

124
Fiskirannsóknir.
þau rúma nóg fólk til aðgerðar, þá álít eg yfírleitt
miklu gjörlegra fyrir oss að kaupa þess konar skip,
ef þau bjóðast. Það má eflaust fá eins góða trygg-
ingu fyrir því að þau séu ósvikin, eins og liin er
menn láta smíða ný. Gerum ráð fyrir, að menn
yrðu að hætta við útgerðina eftir 3—4 ár og selja
skipin, þá er efasamt hvort mikið meira fengist fyrir
yngra skipið en hið eldra, þvi þegar seljanda er
þægðin, þá er líklegt að kaupandi noti sér það og
bjóði eigi meira en hann þarf, en dýrt yrði að sitja
lengi með þesskonar skip óseld.
Annar aðal-annmarkinn á útgerðinni er vöntun
á smiðju, og öðrum tækjum til þess að gera fljóllega
við verulegar skemdir á svona skipum, því það getur
orðið æði mikill hagi að því, að skip verður að
liggja inni, jafnvel mánuðum saman til að bíða eftir
því að fengið sé frá útlöndum t. d. eitthvert stykki
úr vélinni, sem hilað hefir, eða setja nýja plötu í, ef
skip liefir rekið sig á; getur það jafnvel orðið útgerð-
inni til stórhnekkis. Einnig má telja liið afarháa á-
byrgðargjald mikinn annmarka. Sagt er að Englend-
ingar borgi ekki nema 2—3% af þeim skipum sínum,
er til íslands fara. Það er líka mikill bagi að því,
að enn er ekki völ á nema sárafáum íslenzkum
mönnum, er séu fullnuma vélameistarar, því það er
viðsjárvert að hafa úllenda menn, er menn þekkja
ekkert, til jafn áríðandi starfa, því að líkindum vilja
ekki ráða sig hingað til langdvala aðrir en þeir, er
ekki hafa þólt eftirsóknarverðir í útlöndum. Helzt
þarf einnig höfn með brj’ggju, svo skipin geti fennt
og affermt íljótt. Svo er einn annmarki sem liggur
í veiðiaðferðinni sjálfri (þegar eins og hér verður eink-
um um að ræða aflinn er aðallega þorskur og ýsa)
og hann er sá, að margt af þeim fiski er veiðist, nær
ekki að verða fyrsta flokks vara. Orsökin lil þess
er sú, að ávalt hlýtur eitthvað af fiskinum að verða