Andvari - 01.01.1907, Blaðsíða 72

66
Ai' suðurgöngn
það afgangs yrði, vissi ég þó ei fyrri til, en Eich-
siadt heimti af mér peninga til vörzlumanns, sem
okkur hafði sýnt kjörgripasafn nokkurt, og eitt Maríu-
bílæti, sem okkur var sagt, að væri eftir Rafael, og
þó líklega að ósönnu, líkast til eftirgerð (kopía). Sá
ég þá, að hann hafði farið þar inn að mér fornspurð-
um, af því hann fýsti að sjá þetla og hann vissi, að
næsta (lag mundi ég ekki verða í för með sér og yrði
því þá að borga tvöfalt móti því sem nú, er helm-
ingurinn kærni á mig; fékk ég honum peningana,
sem ekki svaraði nerna svo sem þrem mörkum, en
sagðist þó framvegis vilja, að við færum, eins og á-
kveðið hafði verið, ekki neinstaðar inn, [þarj sem borga
ætti fyrir, nema því að eitthvað merkilegra væri að sjá
en þetta, sem ég varla vildi tefjast við að líta á, meðan
svo margt væri óskoðað, þó það enda væri lil skoð-
unar fyrir alls ekkert. Bælli Eichstádt þá gráu ofan
á svart, [og sagði] að fyrst ég ekki heíði fundið svo
mikilsvert að sjá Maríu-bílæti þelta, hefði ég ei mik-
inn smekk fyrir því fallega. Ég lét ósýnt, að hann
væri fær um það að dæma, enda mundi sjóður minn
ei endast, að borga svo mikið fyrir hvert fallegt mál-
verk, sem mér ijyðist að sjá, þegar kæmi til Vallands.
Væru hin ódauðlegu snildarverk Rafaels og annara
þar ekki sett svo undir mæliask, að J)ess við Jmríi,
hvað og yrði flestum, sem ferðast, æði útdráttarsamt,
ef þar kostaði að sjá hvert eitt þeim mun meira sem
þau væru betri en þetta. Var ég eftir þetta við hann
allmiklu fálátari en áður, réði sjálfur ferðinni og lét
hann fara meira að mínum lienlugleikum. Þetta varð
hann að sætta sig við, hvort sem honum nú hefir
þólt það miður eða ekki. Þóttist ég sjá, að hann hefði
ekki fengið goll uppeldi og mundi líkast til ekki vcra
frá Berlín nema að nafninu; lcomst ég líka að því
síðar, að hann var upprunninn af takmörkum Pól-
ínalands og mundi eiga lil Pólskra fremur ætt sína