Andvari - 01.01.1907, Blaðsíða 121

Fiskirannsöknir.
115
saltað í skipinu, að lítill hafi verið aíli, hafi hann
verið mikill, hefir það farið daglega með aflann óað-
gerðan til lands (Hafnarfjarðar); stundum (eins og
meðan eg var með því) seldi það smælkið úr aflan-
um í Reykjavík. Fyrra árið mun útgerðin naumlega
hafa borgað sig og ollu því ýms smá óliöpp. En
síðara árið liefir orðið mjög góður ábati á henni, því
skipið aflaði prýðisvel, einkum í vor í Flóanum.
Á skipinu eru vanalega 12 manns: skipstjóri,
1 stýrimaður, 2 vélameistarar, 1 kyndari, 1 matsveinn,
2 netamenn (menn sem kunna sérstaklega að fara
með vörpuna, hæta hana o. fl. og eru því mjög þarfir
menn á botnvörpung) og 4 aðgerðarmenn og óbreyttir
hásetar. Auk þess var í sumar á skipinu Magnús
Magnússon skipstjóri og kennari við stýrimannaskól-
ann. Hann var þar að læra meðferðina á vörpunni
og annað, er að botnvörpuveiðum lýtur. Það má og
taka það fram, að allir skipverjar voru íslenzkir, bæði
af því, að það mun vera í eitt hið fyrsta skifti að
öll skipshöfn á haíTæru gufuskipi sé íslenzk og svo
af því, að það er að minni liyggju rnjög æskilegt að
sem fleslir og allir helztu mennirnir á svona fiski-
gufuskipi séu sömu þjóðar, ef öll samvinna og þar
með aflabrögð á skipinu eiga að ganga vel. Og það
hefir sjálfsagt átt ekki lítinn þátt i góðum árangri af
úthaldi skipsins þetta ár, að allir voru einnar þjóðar
og þar að auki valið fólk. En eins og á öðrum skip-
um er hér þó mest undir skipstjóranum komið, og
þegar um botnvörpuskip er að ræða, er mikils um
vert, að hann sé vel kunnugur miðum, einkurn botn-
laginu, því einn hraunsnagi getur rifið vörpuna og ef
til vill haldið henni fyrir fult og alt. I3ar sem skip-
stjóri vanalega einnig stýrir og temprar gang skips-
ins, meðan varpan er sett út, þá tekur einnig til að-
gætni hans að þessu leyti, því sé ekki rétt stýrt, getur
varpan farið í ólag og drátturinn mishepnast eða