Andvari - 01.01.1907, Blaðsíða 68
62
Af suðurgöngu
í Prag eru Gyðingar smáðir og eru þeir hér allir
á einum stað [í bænum]; eru það þröngar og óhrein-
legar götur, er þeim eru líthlutaðar, enda er engin
prýði að högum þeirra og ruslaskrínum, er innilykja
mann til beggja handa, að ógleymdri frekju þeirra
með hverri þeir vaða upp á hvern og einn, er nálægt
kemur varningi þeirra. Um kveldið fór ég í sjón-
leikahúsið, en ekki geðjaðist mér að því, sem þar var
um liönd haft; það var sorgarslagur; virtist mér hann
illa saminn og dauflegur, enda var eigi um það bætt
á sjónarpallinum; húsið var að öðru leyti fallegt og
stórt, þó nokkuð lengra en að tiltölu breiddar.
Dagur þessi var svo á enda, sem hafði látið mig
sjá íleira merkilegt, fallegt, skemtilegt og nýstárlegt
en nokkur, sem ég hafði lifað hingað til; fanst mér
harla mikið um sumt af því og helzt það, sem trú-
arbrögðunum við vék; því ég kom nú í einu inn í
liina fullkomnustu og kannske svörtustu pápisku, og
er mér þessi dagur einhver liinn minnisstæðasti á
ferð minni fyrir margra hluta sakir, og langar mig
engan stað, hvar ég hefi komið, til að sjá snöggvast
í annað sinn [meira] en einmitt Pi’ag; því ég vai’ð
að fara yfir alt í skyndingu og gat ei verið búinn að
svala mér lýllilega.
Hafði ég nú umbreytt ferð minni og ásett [mér]
að taka á mig langan krók til að prýða enn betur
ferðina. Ég hafði áður ætlað héðan rakleiðis suður
til Wien, sem er beinn vegur, jafn og afbreytingar-
laus og svo sem 8—9 þingmannaleiðir; má fara það
á 4 dögum og er auðgert mjög. En þar eð ég frétti
nú, að búið væri að taka aftur allar þær ráðstafanir
sem gerðar hefðu verið á takmörkum Bæaramanna-
lands, til að koma í veg fyrir, að kólerusóttin, sem
nú æddi sem óðast í Böhmen og líka hér í Prag,
ekki kæmist þangað, fýsti mig líka að sjá Munchen
og fara svo þaðan yfir Salzburg og Linz niður eftir