Andvari - 01.01.1907, Blaðsíða 58

52
Af suðurgöngu
varnar. Var því hvert slot undir eins kastali eður
varnarvirki, líkt og við, í smærri stíl, höfum dæmi
upp á í Sturlungu, að þá urðu flestir hinir meiri
menn að hafa virki um bæ sinn, sem hér eru allvíða
til. Þegar komið er fram hjá fjalli þessu, fer að draga
upp úr dalnum, er þó þessu megin hans hvergi nærri
svo bratt eður hálent sem að norðan og vestanverðu;
liggur vegurinn síðan jafnan til landsuðurs yíir há-
lendar foldir, mest alt kornland; eru liæðir alstaðar
við sjóndeildarhring og þó lengst burtu til landssuð-
urs; er það Máhrcn.
Kornið, sem um alt Saxland var búið að slá, var
hér, þó sunnar væri, enda ekki fullvaxið og heldur
gisið; er hér loftslagið orðið harðara, af því [landiðj
liggur hærra fyrir ofan sjávarmál; vínvið er þar ekki
að nefna og kemur hann fyrst svo sem 50—60 mílur
í beint suður héðan, í drögunum umhverfls Dóná og
þaðan af.
Elfan er nú [aftur] orðin nálæg til vinstri hand-
ar, og stendur hér móts við veginn á austurbakka
hennar fallegur hær, er heitir Leimeritz og er erki-
biskupssetur. Við áðum tímakorn um daginn í Wel-
drus, er liggur við á, sem skamt þaðan rennur í Elf-
una; er farið yfir á þessa á fleka, sem dreginn er
yíir um á köðlum og ganga þar út á hestarnir með
vagni á eftir sér; áður var þar fögur steinbrú, en
liana lét Napóleon eyðileggja; standa að eins eftir
stólparnir í vatninu. Weldrus er lítið þorp og þar
töluð tóm bömiska; skamt þaðan er stór og fagur
aldingarður; leitar upp þangað fólk frá Prag til skemt-
unar sér. Leiðin héðan til Prag fer alt af fram eftir
hálendum sléttum; fórst okkur greitt; varð ekkert til
hindrunar nema að við mættum betlara-munk. Var
þetta í l'yrsta sinni, að slíkur [maður] varð á leið
minni, og hefði mér síðar ekki þótt það miklumtíð-
indum skifta. Betlaramunkar eru leiðastir allra munka