Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1914, Blaðsíða 185
ALMANAK 1914
175
ingunum,sein eru órækur vottur um ofreynslu. Sléttu-
lífiS er þreytandi fyrir konur. Edith Ledward leit
út eins og þreytt barn. Hún hafSi lagt útitekna hend-
f ina undir vangann; Ledward mundi aS sú hönd var
áSur hvít og mjúk. Edith var enn þá ung, ekki nema
þrjátíu og fimm ára, en hún hafSi elzt mikiS sjö síS-
ustu árin. Ledward varS þungt í skapi, og á leiSinni
niSur stigann spurSi hann sjálfan sig, eins og hann
hafSi oft gert áSur, hvort nokkur maSur hefSi rétt
til aS bjóSa þeirri konu sem hann elskaði aS lifa
því lífi, sem kona hans hefSi orSiS að gera. Þau
virtust vera glöS og ánægS eins og börn, sem vilst
hafa út á eySimörk, en kæra sig ekkert um þaS á
meSan þau aS eins fá aS vera saman. Edith var þó
svo indæl, aS hún hefSi átt beíra skiliS.
Litla, gula húsiS stóS í útjöSrunum á breiSri flöt,
sem einu sinni hafSi veriS græn og mjúk og nágrann-
arnir höfSu öfundaS hann af. Nú var flötin brún og
skrælnuS eins og heitu járni hefSi veriS strokiS yfir
hana. En Ledward skeytti því engu. Þau gátu lif-
aS án flatarinnar, en áttu líf sitt undir hveitinu.
Hann gekk frá húsinu, niSur brekkuna, yfir götu-
slóSann, hallaSi sér fram á girSinguna og horfSi yfir
hveitiakurinn, sem var fimtíu ekra stór. HveitiS hafSi
komiS upp ljómandi vel. ÞaS hafSí vaxiS dagvöxt-
um fram í júnímánuS og Ledward hafði daglega lofaS
hinn örláta gjafara. Fáir eru mjög trúræknir vestur
á sléttunum. En þegar Ledward leit yfir skrælnaSa
t akrana og fann fyrstu verkanir hinnar upprennandi
morgunsólar, var hann eitt andartak í efa um hvort
hann mundi standast raunina eða yrSi aS gefast upp,
t eins og Job, hallmæla guSi og deyja. Ef uppskeran
brygSist, þá vissi hann aS vesalings Edith hans mundi
ekki geta heimsótt foreldra hennar, eins og hann hafSi
þó lofaS henni; jörðina yrSi hann aS veðsetja og fram-
tíSin var eyðilögS.