Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1914, Blaðsíða 188

178
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
Ledwards. Hans hafSi verió vitjaS um nóttína frá
næsta bændabýli, og þegar hann mintist bænasam-
komu Ledwards, gat hann gert sér þaS til erindis,
til aó fá miódagsverS hjá honum.
Edith var farin að búa til miódagsverSinn. Lækn-
irinn og Ledward sátu á svölunum.
„Þú prédikaSir djarflega í dag“, sagSi læknirinn.
,,Skil ekki, hvernig þú getur þaS. Eg var alinn upp
hjá ströngum presbýtérum og þó gaist eg upp, þegar
eg kom til þessa undarlega lands. Þú heldur þó ekki
aS viS séum eins og börn í höndum skólakennara?"
„Ef eg trySi því ekki, mundi eg örmagnast
undir byrSinni", sagSi Ledward, og þaS mundi Edith
líka gera. SléttulífiS hefir enn þá meíri áhrif á konur
en karlmenn ; þær geta ekki veriS án trúarbragSanna
og því er það skylda karlmannanna aS hjálpa eins
mikió og þeir geta“.
Þetta kom lækninum á óvart. Hann hafSi dval-
iS alla nóttina viS sjúkrasæng Galizíukonu, sem bar
byrói sína meS þögn og þolinmæSi, og aldrei hafSi
komið til hugar aðstoS annarra í erfiSleikum lífsins.
Læknirinn sat og var hugsi góSa stund.
ÖSru máli var að gegna með Ledward og konu
hans. Læknirinn vissi um erfiSleikana, sem þau höfSu
átt viS aS stríða síSustu fimm árin,. Þau höfSu bar-
ist glöS og hugrökk, ekki á móti heldur í samrœmi viS
þaS sem aS höndum bar. Og það var eitthvaS þaS
fegursta sem hann hafSi séS.
„Mér þykir þaS verst, aS eg er svo hræddur um
aS eg geti ekki lofaS Edith heim um jólin. Hún hefir
reitt sig á þaS og hlakkaS svo mikiS til þess, en ef
uppskeran bregst, þá er það ómögulegt11.
„Eg held aS hún verSi aS fara“, sagSi læknirinn.
,, Eg var aS horfa á hana í hlöðunni áSan, og mér
virSist, aS hún verSi aS fara. Eg ætla aS tala viS
hana eftir miSdagsverSinn. Mér liggur ekkert á, svo