Jörð - 01.06.1942, Page 7

Og heimilið er gljúfur við hraun og egðisand.
Þar Hulda þeytir rokk sinn og spinnur silfurband.
Nú alnáttúran finnst mér eitt eilift Hávaljúð —
Frá egðimerkur töfrum að frumþokunnar slóð.
Og sæll er ég sem forðum, er sat ég ánum hjá
1 sólskiiishvömmum grænum við álftavötnin blá.
Með djörfung fram skal sækja, því Dagur hækkar brún.
Og draumaveldið lokkar, sem marga gegmir rún;
Og austrið er svo fjarlægt og æsir mina þrá,
Með æfintgrahallir og fjöllin lwít og blá.
Ég elska þessi hrjóslnr, ég elska þessi fjöll.
Hér árdagsstund ég tigna, er sólin ggllir mjöll.
Er Öræfajökull sem Ólgmpstindur skín
Við útsæ morgunroðans, hann bíður mín og þín.
En fimbultröllið gfist og frjósamt herjar láð,
Sem Fenrisiilfur soltinn þar tæti þregða bráð,
Sem hlegpidóma rökkur, sem heiftin blind og köld,
Er hindrar andans gróður og tálmar Ijóssins völd.
Vér kvíða skulum engu, þótt krókótt verði leið.
Það karlmennskuna stælir, að ^nornir magni seið.
En viðsjál og tvíræð er veður gerast öll,
Oft vitnast fátt af einum, sem gengur reginfjöll.
Nú Sprengisatid ég nálgast: um spor ei hirði nein ....
Mörg spurning tgnd og grafin — um hæðir skinin bein.
Og stormur æstur geisar, svo stgnur Heljar slóð:
Hans stuðlar eru þrumur — hans óður kraftaljóð.
JORD
5