Jörð - 01.06.1942, Qupperneq 75

Hún hafði séð þetta allt saman, áður en hann kallaði átta.
Þessvegna sneri hún sér að lionum og brá honum um svik,
og áður en hann varði, hljóp hún fram hjá honum fram að
dyrum. En hann þaut á eftir og þreif í handlegginn á henni
ofan við úlflið og hvæsti: „Þér ljúgið! Hvert eruð þér að
fara?“ En liún svaraði hátt og skörulega:
„Ég ætla að segja öllum heiminum, að Zenda sé aftur
okkar eign; ég ætla að tilkynna það i hverri l)org kon-
ungsrikisins, að Nikulás greifi af Festenburg sé ómerki-
legur svikari og óþokki, sem ætti að reka með svipum um
göturnar í Strelsau, hnýttan aftan í vagn. Því að ég sá
til yðar í speglinum, herra minn; ég sá til yðar i spegl-
inum!“ Og hún hló tryllingslega, svo að glumdi í salnum.
Hann liélt enn um handlegg hennar, en hún lét sér hvergi
lu-egða. Hann leit snöggvast beint í augu henni, og girnd
°g sneypa hlossuðu upp í honum og náðu tökum á honum;
hann hvæsti lit á milli tannanna:
„Gerið það ekki, fyrir alla muni, gerið það elcki!“
„Jú, ég geri það, herra minn,“ sagði Ósra. „Það verður
saga til næsta hæjar fyrir konung og vini yðar i Strelsau.“
Hann hélt lienni kyrri stundarkorn, hann gapti og sleikti
varirnar. Svo dró hann hana skyndilega að leguhekknum,
þreif áhreiðu, sem lá á bekknum, og sveipaði lienni fast um
hana og vafði þétt að andlitinu. Hún gat hvorki æpt né
hreyft sig. Ilann lyfti prinsessunni upp og setti hana yfir
um öxl sér, opnaði dyrnar og hentist niður stigann i stóra
forsalinn.
í forsalnum voru sex af varðmönnum konungs, nokkrir
hi' þjónustuliði kastalans og margir af fylgdarmönnum
Nikulásar greifa. Allir spruttu þessir menn á fætur, er þeir
sáu hann. Hann leit ekki við þeim, en hentist gegnum sal-
hin, undir vígishurðina og yfir brúna, sem hafði ekki verið
hregin upp, síðan hann fór inn. Við brúarsporðinn hélt
hestasveinn í hross hans. Greifinn hljóp á bak og liélt Ósru
stöðugt í örmum sér. Svo kallaði hann hástöfum:
»Fylgið mér, allir mínir menn! Til Festenburg!“
(Niðurlag i næsta hefti.)
Jörð
73