Jörð - 01.06.1942, Blaðsíða 51

í sama horfinu og undanfarið með sína bókaútgáfu. Þórhallur
Bjarnars'on biskup sagði eitt sinn í Kirkjublaði sinu um Bókmennta-
félagsbækurnar: „Bókmenntafélagsbækurnar kornu — og fóru upp
í hilliina og bíða þar dánarbúsins.“ Þau safnrit og heimildarrit,
scm þessi félög eru að gefa út, þykja litt girnileg til lesturs, meðan
þau eru að koma út, eitt og eitt hefti á ári. En komin saman i
heild þykir mörgum mikils um þau vert, til þess að leita þar eftir
þvi, er þeir vilja helzt um vita i sögu landsins i hvert sinn. Bók-
menntafélagið gaf og út að þessu sinni sérstakt rit, er margt er
gott um, þótt ekki sé auðvelt til hraðlesturs, doktorsritgerð Jóns
Jóhannessonar: Gerðir Landnámabókar. Sögufélagið er að gefa út
sæmilega læsilegt rit og fróðlegt, Um galdra eftir Ólaf Davíðsson,
auk safnrita sinna.
S i
QÐRUM BÓKUM, sem út hafa komið á árinu og JÖRÐ hefur
fengið til umsagnar, skal til hægðarauka raðað i flokka, og
hvers flokks síðan að nokkru getið.
Fyrst eru þá bækur um íslenzka mannfræði, og eru þar með
talin Þjóðsögusöfn og ævisögur. Af þessum hókum hefur JÖRÐ
flest horizt og mun þó ekki öllu hafa verið til skila haldið. Þess-
ar hefur JÖRÐ fengið til umsagnar:
f- íslenzk fyndni VIII, Gunnar Sigurðsson hefur safnað.
-• Gríma 16. Ritstjórar Jónas Rafnar og Þorsteinn M. Jónsson.
■f. fslenzkir sagnaþættir og þjóðsögur II. Guðni Jónsson safnaði.
“f- Sagnir og þjóðhættir eftir Odd Oddsson.
Sagnir úr Húnaþingi. Ritað hefur Theódór Arnbjörnsson.
*>• Þeir, sem settu svip á bæinn, eftir dr. Jón Helgason, fyrrv. biskup.
'• Saga Skagstrendinga og Skagamanna, eftir Gísla Ivonráðsson.
"• Sagan af Þuriði formanni og Kambránsmönnum. 2. útg.
'*• Frá liðnum árum. Endurminningar Jóns Eiríkssonar, ritaðar
sf Elinborgu Lárusdóttur.
10. í verum. Saga Theódórs Friðrikssonar.
ff- Ofvitinn eftir Þórherg Þórðarson.
Hér má og telja:
f2. Afi og amma eftir Eyjólf Guðmundsson. (Útgáfa Máls og menn-
ingar).
Þessi grein hókmenntanna er gömul orðin lijá okkur íslendingum.
aunar má svo telja, að þetta séu bókmenntir af sömu grein og
|)œr> sem við erum frægastir fyrir: fornsögurnar okkar. Sú grein
U'tur að vísu kalizt og kyrkzt, en nú er sem hún sé að vaxa að
h>.m og teygja sprota sina í líka átt og þar, er hún náði mestum
cxti. Við upptalninguna hér að ofan, hefur þeirri reglu verið
^ 8t, að telja það fyrst, sem frumstæðast má telja, smásögurnar,
r°tasilfur, sáð á fleygri stund, en síðan tínt upp aftur, án þess
JÖRÐ 49