Jörð - 01.06.1942, Síða 36

g'ripur eftir öllu, seni því er sýnt, og reynir jafnfranit að
nefna það nieð nafni, þegar þroski þess leyfir. Hjá örvhentu
fólki er talstöðin i hægra heilahelmingi^ en annars vinstra
megin. Stam og málhelti er miklu algengara meðal örv-
lientra manna en rétthentra. „Málið er liið undursamlegasta
samband milli sálar og vöðvastarfs, sem til er í ríki náttúr-
unnar“, segir frægur uppeldis- og sálfræðingur (Chouston).
Lífeðlisfræðin sýnir, að mólið hefur gagnáhrif á heila-
stöðvar mannsins. Sú vísindagrein stvður því einnig þá kenn-
ir.gu, að með vöndun málsins vinnist eigi aðeins æðri túlk-
un huginyndanna, heldur og skerping skilnings og göfgun
tilfinninga. Styðst það við margfalda vísindalega vitnishurði,
að vér eigum í tungu vorri og undir tungurótum öflugt og
lieilnæmt uppeldismeðal, sem getur tekið vendinum langt
fram. En hér, sem annars staðar, sannast það, að „veldur
liver á lieldur“.
Og þó er málið annað og meira. Ilugsum oss, að einn góð-
an veðurdag væri oss tilkynnt á einn eða annan hátl, að á
næstu nóttu ættum vér að missa málið fyrir fullt og allt.
Það er sól og sumar, hlómin anga og bjarkirnar spretta,
fuglarnir syngja og fjöllin eru blá. Vér erum gagntekin af
tillilökkun og fögnuði og þurfum að tjá liann í orðum og
söng. Og svo er oss allt í einu sagt, að innan fárra stunda
eigum vér að verða dumb. Hvílikt reiðarslag mundi ekki sii
vitneskja verða!
Fresturinn er stuttur. Þó er enn tími til að mæla kveðju-
orð við kunningja, ástvini og aðra, sem oss kann að hafa
láðst að votta samúð í mildu ávarpi. Mundum vér nota þann
tíma til þess að hæta úr óteljandi yfirsjónum? Mundum vér
ln-ærð í liuga með fögrum orðum í hinsta sinn þakka vinum
og vandamönum alll og allt? Ef til vill. Og þó efast eg um
það. Skelfing og iðrun mundi gagntaka oss svo, að öll yfir-
hót mundi fara í handaskolum. Vér mundum herja oss á
hrjóst og segja: Hvílík ógæfa! Dýrustu eign minni er glat-
að. En mér var það mátulegt. Eg liefi aldrei metið þessa
Guðs gjöf, eins og hún er verð. Ég hef oft og einatl svívirt
hana og saurgað með illum munnsöfnuði. í stað þess að
34
jonn