Jörð - 01.06.1942, Síða 68

því mörg kvöld við spilaborðið með Nikulási. Og þvi fleiri
sem þau kvöld urðu, þvi skuldugri varð hann greifanum, því
að konungurinn drakk vin, en greifinn undi við iéttan bjór,
og þegar konungur tapaði, tvöfaldaði hann spilaféð, sem
undir var lagt, en greifinn Iiagaði seglum eftir vindi. Þann-
ig óx skuldin stöðugt, unz Rúdólf þorði ekki lengur að telja
hana saman, og ekki Jjorði liann heldur að láta liana uppi
við ráðgjafa sína. Slríð Hinriks konungs höfðu þegar lagt
ærnar hyrðar á þegna ríkisins, og borgararnir i Strelsau
voru ófúsir að taka á sig nýjar og verja því, sem þeir unnu
sér inn með súrum sveita, lil þess að greiða spilaskuldir
konungs. Og þótt þeir væru Elphhergs-ættinni hollir, iinnu
þeir peningum sínum þó meir. Konungurinn lifði þvi ekki
á öðrum tekjum en eignum sínum, og þær voru elcki mikils
virði, nema Zenda-kastalinn og jarðeignirnar, sem undir
hann lutu.
INU SINNI sem oftar sátu þeir langt fram eftir kvöldí
^ og liafði konungur jafnan tapað. Hann hallaði sér aft-
ur á bak i stólnum, knejdði úr glasi sínu og sagði óþolin-
móðlega:
„Ég er þreyttur á spilinu. Við skulum hætta.“
„Mér kemur ekki til liugar að hvetja yður stundu lengur,
herra. Ég spila hara yður til ánægju.“
„Þá hefir yður orðið hagnaður að ánægju minni,“ sagðí
konungur og rak upp kuldahlátur, „því að ég á varla skild-
ing eftir. Hvað skulda ég?“
Greifinn hafði lagt allar skuldirnar saman á töflum sín-
um og tók Iiann þær nú upp og sýndi konungi heildarupp-
hæðina.
„Ég get ekki gi-eitt það,“ Sagði Rúdólf. „Ég mundi spila
enn við yður.og jafna skuldina, eða tvöfalda, ef ég hara ætti
eitthvað, sem væri svo mikils virði.“
Greifinn sá nú hilla undir uppfylling óskar þeirrar, er
hann lengi hafði horið í brjósti.
Hann hallaði sér fram yfir I)orðið, strauk skeggið og sagði
ismeygilega:
66
JÖBÐ