Jörð - 01.06.1942, Síða 69

„Þessi upphæð er ekki nema helmingur á við verðmæti
kastala yðar hátignar og Zenda-jarðeignanna.“
Konungur kipptist til og hlátur hans var þvingaður.
„Ó, já, Zenda spillir útsýni úr Festenburg, er ekki svo?“,
•sagði liann. „En ég iegg Zenda ekki undir. Elphbergsniðji
án Zenda-kastala cr eius og maður, sem liefur verið rændur
konu sinni. Yið höfum átt hann frá upphafi vega. Ég væri
enginn konuugur án hans.“
„Eins og þér æskjið, herra. Þá stendur skuldin áfram?“
Hann leit beint framan í konung og spurði án orða: „Hvern-
ig geturðu greitt hana? Þvi að liún verður að greiðast.“ Og
konungurinn las hin ótöluðu orð í augum greifans.
Kommgur lyfti glasi sínu, en það reyndist tómt, og kastaði
hann því þá reiðulega á gólfið, svo að það fór í þúsund mola
við tærnar á Nikulási greifa. Rúdólf lyfti sér í stólnum og
Jiölvaði i liljóði. Nikidás liélt á teningaöskjunni og brosti
við. Hann vissi, að konungur gat ekki borgað og varð þvi
að spila, og hann efaðist ekki hið minnsta um það, að hann
mundi vinna af honum Zenda og jarðeignirnar. Þá mundi
hann verða voldugasti höfðinginn í landinu, verða ríki í
i'ikinu og hafa ráð á tveimur rambvggðustu vígjunum. Og
er svo var komið, gat verið, að enn liærri metorð hiði
iians.
„Fjandinn iiafi það þá,“ sagði konungur loks og tók ten-
ingaöskjuna og liristi Iiana.
„Að þessu sinni mun gæfan brosa við yður, herra, og sízt
inun ég harma það,“ sagði Nikulás greifi í hughreystingartón.
„Svei henni,“ æpti konungur. „Jæja, greifi, látum þessu
verða lokið sem fvrst. Eitt kast, og að því loknu verð ég ann-
aðhvort frjáls maður eða þér eigandi kastalans míns!“
„J'á, hara eitl kast, því að það er framorðið, lierra,“ sam-
Slnnti Nikulás kæruleysislega. Þeir hristu báðir öskjurnar
með teningunum. Konungurinn kastaði, kast hans var sex
°g fimm, vonarbjarma hrá fyrir i augum honum, liann hall-
nði sér áfram og greip um stólbrikurnar, hann dró ört and-
ann °g roði kom í kinnar honum. Nikulás greifi laut áfram,
bfti liendinni og kaslaði. Teningarnir féllu og ultu eftir borð-
JÖRÐ