Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1933, Side 73

Eimreiðin - 01.01.1933, Side 73
ElMREIÐlN ORKUGJAFAR OG ORKUVAKAR 53 hestsins á liðnum öldum: að vera orkuvaki og beinlínis læri- meistari mannanna í snild og atorku, dug og djörfung: „Hvað er á hauðri hesti glíkt bezfum? Hvað gjörðu goðin gota jafnsnoturt? Hvað gáfu goðin, góð fíra þjóðum, blakki bifrökkum betra á lífsvetri? Hvar lærðu herjar hreystinni freysta? Hvar lærðu lýðir ljónhug á Fróni? Jóar flugfráir fjöld kendu hölda list og kyn kosta konungasonum". I þessum skrautlegu, andríku erindum, er stuttlega og eftir- fffinnilega svo vel lýst hinni guðdómlegu köllun hestsins 9egnum árþúsundir að miðla manninum af orku sinni og lífs- ^iöri, til að gera hann að meiri og betri manni, að óþarfi er, °9 mundi spilla, ef orðlengt væri með fátæklegra máli. Tímarnir eru mjög breyttir orðnir frá því sem áður var, fre9ar mennirnir voru sjálfir aðal-vélar daglega lífsins og not- uðu nokkrar skepnur einnig sem vélar. Nú hefur maðurinn svo að segja enga þörf lengur fyrir nein dýr, til að bera sínar byrðar og til ferðalaga. Með hug- v'h sínu er hann, með hjálp stálkaldra dauðra véla, orðinn mnrgfalt öflugri og hraðfleygari öllum dýrum. Jafnvel svalan, sem er fljótust allra fugla, er orðin langt á eftir fljótasta ^ugmanninum. Og þeir tímar koma máske fyr en varir, að alidýrin hverfi úr sambúð við manninn, jafnvel sauðir og nautgripir, því að vélar efnasmiðjanna munu framleiða fæðu, ígildi kjöts, og jafnvel »vélstrokkað tilberasmjör«. Það er nú þegar komið svo, að lífið er á slíkri fleygiferð fyrir vélanna tilstilli, að varla er lengur tími eða næði til að lifa. Og allir hugsa og tala um tímasparnað, mannsparnað og sífeldar vélar, sem koma þurfi í staðinn fyrir vinnumenn og Wnnukonur, sem kosta of mikið, og í stað hesta, kúa, hunda °9 katta. Og hjón hætta að eiga krakka, til að lenda ekki í basli og fátækt, og þau kaupa sér vélar því til tryggingar. Q°tt ef ekki bráðum gleymist hvernig eigi að búa til börn, svo að vélar þurfi þar einnig að koma til (eins og kerlingin hafði frétt, en fanst vera óþarfa uppfynding). Nei, meiri og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.