Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1933, Page 134

Eimreiðin - 01.01.1933, Page 134
114 . HLUTAFÉLAGIÐ EPISCOPO EIMREIÐIN við yður um hana. Það væri sama sem þér neydduð mig til þess að tyggja eitthvað ramt, ákaflega ramt, sem myndi leiða mig til bana. Sjáið þér ekki hvernig munnur minn kiprast, þegar ég tala? Kvöld eitt, hér um bil tveim mánuðum eftir að við gift- umst, fékk hún í nærveru minni ónotakast, það leið hálfgert yfir hana. . . Þér skiljið, það var þetta venjulega fyrirbrigði. Og ég, sem hafði beðið í leyni, skjálfandi af eftirvæntingu, eftir því að þetta tákn kæmi í ljós, þessi fullnæging á minni heitustu ósk, þessi óendanlega gleði í eymd minni, ég féll á kné, eins og ég hefði séð kraftaverk gerast. »Var það satt? Var það satt?« ]á, hún sagði að það væri, hún staðfesti það. Hún gekk með nýtt Iíf. Þér getið ekki skilið mig. Jafnvel þó þér væruð faðir, gæt- uð þér ekki skilið þá áköfu geðshræringu, sem greip sál mína. Gerið yður í hugarlund, herra, gerið yður í hugarlund mann, sem þjáðst hefur öllum þeim kvölum, sem hægt er að þjást, mann, sem öll grimd annara manna hefur ráðist misk- unarlaust á og án þess að gefa honum stundargrið, mann, sem enginn hefur elskað og samt sem áður á í hjarta sínu fjársjóði blíðu og góðvildar, ótæmandi fjársjóði, sem hann gæti miðlað úr. Gerið yður í hugarlund, herra, eftirvæntingu þessa manns, sem bíður eftir veru, sem er blóð af hans blóði, bíð- ur eftir syni, lítilli, fíngerðri blíðri veru, ó! óendanlega blíðri, sem hann gæti látið elska sig . . . elska sig . . . skiljið þér . . . elska sig! Ég man eftir því, að þetta var í septembermánuði. Það var á einum af þessum lygnu, gullnu, dálítið dapurlegu dögum . . . þér kannist við það . . . þegar sumarið er að kveðja. Alt af, sífelt dreymdi mig um hann, um Ciro —. Sunnudag einn rákumst við á Doberti og Questori á Pincio1)- Báðir sýndu Ginevru mikið dálæti, og þeir slógust í förina með okkur. Ginevra og Doberti gengu brátt á undan, en við Questori drógumst aftur úr. I hvert skifti, sem þau tvö a undan stigu til jarðar, þá var eins og stigið væri á hjarta mér. Þau töluðu ákaft og hlógu bæði í einu. Menn snéru sér við 1) Falleg hæÖ, nálægl Róm.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.