Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Qupperneq 14

4
VÖLUSPÁ
an markað með breyttu letri. Vísnatölu Bugíje hef ég haldið
óbreyttri, því til hennar er langoftast vísað. Stafsetning K er
færð til samræmis, en þó sifelt tillit tekið til hennar (t.
d. z i miðmyndarendingum og eignarfallsendingum), og ekki
gerð fornlegri. Bersýnilegar ritvillur leiðréttar þegjandi. Neð-
anmáls er tilfærður allur orðamunur, sem nokkru máli
skiftir, og heldur vel en vart. Auðvitað er þar ritháttur líka
samræmdur. Það er broslegt að laga rithátt K, en gera H
það hærra undir höfði að prenta allan orðamun stafréttl Af
þessari útgáfu er hverjum lesanda vorkunnarlaust að fá skýra
hugmynd um handritin og hverju þar er úr að velja.
En auk þess hef ég ráðist í að prenta lagfærðan texta
aftan við skýringarnar, sem menn gæti lesið sér til ánægju eftir
að hafa brotist i gegnum þær, og lært utan hókar. Að
læra kvæðið, bera það i minni ár eftir ár, svo að því geti
skotið upp þegar hugurinn er bezt fallinn til þess að skilja
það og tilfinningin að samþ57ðast því — mun reynast happa-
sælasta leiðin til þess að ná tökum á því. Þarna er reynt
að færa kvæðið nær frumtextanum á ýmsan hátt: 1) ber-
sýnilegum viðaukum er slept, 2) táknað með strikum, hvar
virðist hljóta að vanta i, 3) röð vísnanna löguð, samkvæmt
niðurstöðu minni í skýringunum, 4) valið úr orðamun,
5) stafsetningin fyrnd nokkuð og eldri orðmyndir settar í
stað yngri, þar sem betur fer á því.1) í næsta katla mun ég
vikja að því, hversvegna ég hef farið svo skamt i því að
fella vísur úr (telja þær síðari viðbætur). Það er ekki af
tröllatrú á gildi handritanna, heldur af vantrú á mátt rit-
skýringarinnar. Ég hef heldur ekki gert neinar leiðréttingar
af bragfræðilegum ástæðum einvörðungu. Sievers hefur sjálf-
ur á siðari árum breytt skoðunum sinum i ýmsum atriðum,
m. a. um það, hvort rétt væri að fella burt sem mest af
fornöfnum og öðrum áherzlulitlum smáorðum, til þess að
fá »rétta« lengd vísuorða.2) Virðist engu spilt, þótt farið
sé sem næst handritunum, meðan niðurstöður bragfræð-
1) í 4. v. er t. d. bjöðum o/ ijpðn (sem reyndar stendur svo í H)
miklu fallegra en bjöðum um ypðu (í K).
2) Sjá um þetta efni m. a. grein Finns Jónssonar í Arkiv XXVII,
364—68, þar sem hann ver eldri skoðun Sievers (sem hann íór eftir í
Proben einer metrischen Herstellung der Eddalieder, Túbingen 1885),
gegn yngri skoðun hans (Zur Technik der Wortstellung in den Edda-
iiedern, I, I.eipzig, 1909).