Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Qupperneq 71

23-25. v.
SIÍÝRINGAR
61
/olkvíg. Finaur Jónsson (smbr. Frilzner) álítur, að orðið
geli verið haft um víg einstaldings, bæði i 21. v. og hér (o:
einn af Vönum varð fyrir spjóti Óðins). En folkvíg er ekk-
ert annað en folkorusta, styttra orð valið vegna kveðandi.
Ef það merkti blátt áfram víg, þá væri endurtekningin hér
út í bláinn (enn-f^'rst). Eina leiðin til skynsamlegs
skilnings hygg ég sé sú, sem bent er á við 21. v.
borðveggr = skíðgarðr.
vigspá. Sveinbjörn Egilsson breylti þessu í vígská, og hafa
flestir fylgt því síðan, en ýmist sett það i samband við völlu
(Bugge, sem tilfærir dæmið: vígskátt risa riki, úr Hákonar-
kviðu Sturlu, 13. v.), eða Vanir (veik beyging: | hinirj vigská[u j
Vanir). Svo vissir hafa menn verið um þessa leiðrétiingu,
að Sijmons (Einleitung xxix) telur vígspá, sem stendur bæði
í K pg H, helztu sönnun fyrir sameiginlegum rituðum frum-
texta. En nú yrði að rita hér vígskáa eða vígskáu, óstyttar
myndir, og verður þá visuorðið of langt, eins og Finnur
Jónsson hefur bent á. Hann vill skýra vigspá = malm-
hriðar spá (orustugnýr), en drepur þó (Völuspá 46) á aðra
skýringu, sem Höckert síðan hefur borið fram, og að minni
hyggju er ein rétt. Vígspá lýtur að seið Vana og töfrum, því
að spá var ekki að eins »fróðleiluir um framtíðina«, heldur
það sem skapaði framtíðina (álög). Sézt þetta bezt af óþar/a-
spá á Björketorp-steininum. I spám völvanna verður oft
varla greint milli þessara tveggja merkinga. Hér virðist víg-
spá Vana verða lieill Óðins yfirsterkaii, svo að það eru þeir,
sem sækja öruggir og sigrandi fram (með ríki fara heilir
hildar til, Hávam. 156).
sporna, troða, fara yfir (algengt í fornu skáldamáli): knátlu
sporna = spornuðu.
25. vísa.
Milli 24. og 25. visu er eyða í frásögn kvæðisins, hvort
sem ein eða tvær vísur hafa týnst, eða skáldið hefur ætláð
áheyrendum að fylla upp í með þekkingu sinni á goðsög-
um. Hið fyrra er sennilegra.* En sagan, sem eyðuna getur
fylt, er i Gylfaginningu, 41. kap. í öndverða bygð goðanna
kemur til þeirra smiður og. býður að gera þeim borg svo
trausta, að örugg væri fyrir jötnum. En í kaup vildi hann
hafa Freyju, sól og mána. Goðin taka boðinu, en fullgerð
skyldi borgin á einum vetri, ella yrði smiðurinn af kaup-