Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Side 77

26-27. v.
SKÝRINGAR
67
koma sunnan og austan (smbr. frásögn Snorra o. fl. um
komu Asa til Norðurlanda) með nýjum og herskáum þjóð-
llokki. í fullu samræmi við þetta er það, að Æsir komi með
ófriðinn, en síðan verði úr friður og bandalag. Höckert
(Völuspá ocli Vanakriget, Festskrift tillágnad Vitalis Nor-
ström, 293—309) álílur nú þessa styrjöld Ása og Vana, þessa
siðabaráttu, aðalefni Völuspár. Æsir og Vanir sættist alls ekki,
og friður komist ekki á fyr en Ásum sé útrýmt, og Vanir,
gömlu heimaguðirnir, aftur orðnir einir um hituna. Þó að
einstakar góðar athuganir sé í þessari ritgerð, er hún á hinn
bóginn svo full af órökstuddum getgátum og röngum skýr-
ingum einstakra orða og visna, að ég sé mér ekki fært að
fara út í að hrekja hana. Minningin um baráttu Ása og
Vana hefur auðsjáanlega verið höfundi Völuspár enn óljós-
ari en hún er oss. Hann hefur skilið hana frá sinu siðferði-
lega sjónarmiði, notað hana sem eitt spor í sögu goðanna,
en heldur ekki meira.
27. vísa.
hljóð. Venjulega er þetta skilið svo, að átt sé við horn
Heimdallar, Gjallarhorn (smbr. Gylfaginning, k. 14). Hljóð
= þytur hornsins, síðan hornið sjálft, áhrifin sett í stað
valdanda, eins og hiti = eldur í 57. v. Þetta er hugsanlegt,
en ekki eðlilegt (hví setti skáldið ekki horn í staðinn fyrir
hljóð, sem að öllu leyti hefði farið jafn vel?), enda er margt
við þessa skýringu að athuga. Hvað merkir folgit? Annað-
hvort kemur Heimdallur horninu fyrir til geymslu, það er
varúðar-ráðstöfun goðanna, — eða hann selur Mími það
að veði, eins og Óðinn auga sitt. Hið fyrra er alveg ótæki-
legt, þótt margir skýrendur hallist að því. 1) Heimdallur,
liinn sívakandi vörður goðanna, gat engum trúað fyrir horn-
ina jafnvel og sjálfum sér, enda var það honum ónýtt,
væri það ekki þegar tiltækt, ef háska bæri að höndum. 2)
Völvan er hér ekki að segja frá bjargráðum goðanna, heldur
ægilegustu leyndardómum þeirra, hvernig þeir hafi gert
bandalag við jötna í .þeirri fánýtu von að forðast örlög sin.
Á þetta bendir hið stórkandi stef. Hún getur ekki einu sinni
um, að Óðinn hafi fengið nein iðgjöld fyrir auga sitt. 3) Það
er líka ósamkvæmni að skýra jolgit hér alt öðruvísi en sama
orðið (falt) i næstu vísu. — Folgit verður þá að skýra: selt