Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Síða 120

110
VÖLUSPÁ
ormur, og honum er lýst svo, að hann sé bæði dimmr og
fránn (gljáandi, fast lýsingarorð um orma). Það er þaríleysa
að skýra svo, að fránn eigi við búkinn, en dimmr við væng-
ina (DH), og því síður er nein mótsögn í þessari lýsingu.
Það er vel hægt að vera svartgljáandi.
Niða/jöll; svo hefur Snorri, i staðinn fyrir Niðavelli, þar
sem hann greinir frá efni 37. v. Þetta eru dimm fjöll, ein-
hversstaðar i undirheimum, eins og neðan bendir til.
i jjöðrum; fjaðrar geta verið,= vængir:
þess fugls fjöörum
ek Qötraör vark o. s. frv. (Hávam. 13).
Drekinn ber líkin undir vængjum sér, en ekki i klónum,
eins og eðlilegra hefði verið.
Auðvitað er hugmyndin um Niðhögg sem dreka erlend,
eins og orðið sjálft er órækast vitni um. En hvorki getur
það bent til þess, að vísan sé síðari viðbót (er það algerlega
ósammála Niedner, Zs. f. d. A. XXXVI, 282—86), né yfirleitt
bent til þess, að Völuspá sé sérlega ungt kvæði. Bæði orðið
dreki og hugmyndin, sem varð alkunn í sambandi við lang-
skipin, hefur verið orðið viðfrægt á Norðurlöndum um 1000.
— Að öðru leyti vísa ég til þess, sem þegar er sagt um
þessa visu.