Búfræðingurinn - 01.01.1944, Blaðsíða 18

16
B Ú F R Æ Ð I X G U R I N N
en þrifst allvel á öðruin þurrari jarðvegs-
tegundum eins og sandjörð.
Hávingullinn þolir vel kulda, en síður
þurrka. Vex vel i félagi með vallarfox-
grasi og rauðsmára og getur lialdizt allvel
í 5—6 ár, en ineð öðrum tegundum eins
og háiiðagrasi gengur hann fljótl úr sér
og er þvi ekki mjög varanleg slægju- og
beitarjurt. Tegundin er þó fremur harð-
ger þann tima, sem hún varir í túnum,
og er eftirsótt af beitarfénaði. Helzt græn
fram eftir hausti og gel'ur ]>ví góðan liá-
arslátt. Þroskar fræ í flestum árum, einlc-
um snemmvaxnir stofnar frá Svalöv og
Noregi. Við sáðskiptatúnrækt er ágætt að
nota hana í fræblöndur og cinnig annars
staðar, þó að lnin hverfi eftir nokkur ár.
L'tsæðismagn við hreinrækt 40—50 kg á
ha. A Sámsstöðum hefur liávingullinn gef-
ið 5% meira hey i 2 sláttum en háliða-
gras (meðaltal 5 ára).
5. Tágavingull
(Fesluca arunilinacea).
Einnig imillutt grasteguntl, sem líkist
Inivinglinuin á fyrsta þroskaskciði. Muu
stórgerðara gras. Xeðri blaðsliður snörp
viðkomu og blaðgreipar stórgerðari cn á liá-
vingli. Sliðurhimnan stutt og grœnleit.
Punturinn stórgerður og drúpaiuli, ineð
4—1 () smáöxum á hvcrri puntgrein. Smá-
öxin 4—5 blóma. Venjulega (iO—140 cm liár
og hærri, ef hann vex i loppum nieð nokkru
vaxtarrými. Þessi tcgund gerir svipaðar kröfur til jarðveg'ar og annarra
skilyrða og hávingull. Öll blöð og stönglar eru stórvaxnari og grasrótin
gisnari og hefur gefið minna og verra hey en háviiigullinn. Ber jiroskað
l'ræ hér i öllum árum, en þrosltast licldur síðar cn hávingull. Tágaving-
ullinii er nokkuð harðger grastegund og hefur lifað i hreinræktun (i—-7
ár, en eftir það rýmt fyrir öðru grasi og horfið að mestu. Hefur ekki,
svo að vitað sé, verið notaður í fræblöndur og má teljast mun lakari
grastegund en hávingull og ekki eftirsóknarverð grastegund i fræ-
blöndur. Útsæðismagn við hreinræktun 40—50 kg á ha.
inynd. llávingull. (Eftir
Mentz.) Til vinstri smá-
ax, stækkað tvöfalt.