Búfræðingurinn - 01.01.1944, Blaðsíða 174

Nokkur orð um Flóaáveituna.
Sagt er, að áveiturnar á Flóa og Skeið muni vera einhver
stærstu mannvirki þeirrar tegundar í Evrópu norðan Alpa-
i'jalla. Byrjað var að veita á Skeiðin árið 1923, en Flóanri
1927. Það er því þegar fengin nokkur reynsla um það, hvernig
þessi ræktunarfyrirtæki hafa heppnazt, en það hefrir þýð-
ingu á tvennan hátt að gera sér grein fyrir því:
í fyrsta lagi er vert að gera sér ljóst, hvernig það ríkisfé
hefur ávaxtazt, sem í þessi fyrirtæki hefur verið eylt, en það
nemur að stofnkostnaði nær 2 milljónum króna, þar af i Flóa-
áveituna nær því 1% milljón.1)
í öðrij lagi hlýtur árangur sá, sem fæst af þessum áveitu-
fyrirtækjum, að hafa hin víðtækustu áhrif á það, livaða
áherzla verður yfirleitt lögð á engjaræktun hér á landi í
framtíðinni.
Til þess að fá sem nákvæmastar upplýsingar um það, hver
arangur hefur náðst með Flóaáveitunni, fór undirritaður
sumarið 1943 austur á áveitusvæðið í Flóanum. Fékk ég eftir-
litsmann áveitunnar, Ingólf Þorsteinsson búfræðing að Merki-
landi við Ölfusá, til þess að fara með mér um Flóaáveituna
og sýna mér hið markverðasta, er þar væri að sjá. Ingólfur
liefur verið eftirlitsmaður Flóaáveitunnar frá 1931, en er
fæddur og upp alinn á Flóaáveitusvæðinu. Hann hefur þvi
fylgzl mcð áveitunum frá því, að þær hóí'ust, og var nákunn-
ugur Flóanum eins og hann leit lit, áður en farið var að veita
á liann. Og þar sem Ingólfur er þess utan mjög athugull mað-
ur og mikið lesinn í áveitumálum, hygg ég, að leitun sé hér á
landi að manni, er hefur til brunns að hera meiri þekkingu á
þessu sviði en hann. Grein j)essi er í öllum verulegum atriðum
byggð á áðurgreindu viðtali við Ingólf Þorsteinsson.
Megnið af Flóaáveilusvæðinu er flatlend mýri, 1—4 m þvkk,
og hvílir á hraunundirlagi. Hraunið hefur mikil áhrif lil upp-
1) Auk l)c>ss flóðg.arðahleðsla.