Búfræðingurinn - 01.01.1944, Blaðsíða 55

B Ú F R Æ t) I N G U R I N N
53
Liklegt má telja, aS ef sáð hefði verið hálfiírh mánuði l'yrr i ]>essa
tilraunareiti en gert hefur verið, mundi uppskera i korni liafa orðið að
jafnaði 2—300 kg meiri af ha, en hálmur eittlivað minni. (Sjá síðari
sáðtimatilraunir.)
Xiðarhafrar Jieir, sem í tilraunirnar hafa vcrið notaðir, eru með fljót-
]>roskuðustu höfrum, sem rœktaðir hafa verið hér á landi. Þeir hafa
frcmur grófan og linan hálm og vilja ]>vi Jeggjast í legu. Ivornið cr livítt
á lit, langt og hýðismikið, með allgóðuin kjarna. Fremur næmir l'yrir
dílaveiki, einkum Niðarhafrar II, sem eru nokkrum dögum seinni en
Niðarhafrar I. Bæði afbrigðin kynbætt l'rá Voll við Þrándlieiin og ]>aðan
l'cngin liingað. Niðarliafrar liafa gefið mesta uppskeru i tilraunum og
hafa ávallt gefið rnjög örugga uppskeru. (Sjá töflu III.)
Vollhafrar eru heldur stifari i stráinu en Niðarhafrar og gefa grófari
hálm en ]>eir. Kornið er grátt (hýðið) á lit, mjölvamikið og ]>vngra eu
á Niðarhöfrum. Þroskast á sama tima, en hafa ]>ó gefið heldur miniii
uppskeru að jafnaði.
Perluhafrar liafa lieldur grannt og hart strá. Kornið næstum hvilt og
smátt með þunnu hýði. Bera sig vel og leggjast þvi sjaldan í legu, en
gcfa heldur minni kornuppskcru en Niðarliafrar. Hálmurinn er mikitl
og góður og ]>ví ætilegri en af 2 fyrrstnefndu afbrigðunum. Þroskast
heldur síðar en Niðar -og Vollhafrar.
Pórshafrar hal'a fremur grófan og harðan hálm og geta off verið æði-
stórvaxnir. Kornið er vel lagað með nokkuð ]>ykku hýði, en ]>ó méð
góðuni kjarna. I>eir hafa að öllum jafnaði gefið minni kornuppskeru
en Niðarhafrar, cn liálinurinn er alltaf meiri. Þroskast heldur siðar en
Perluhafrar.
Tilrumhafrar er norskt aflirigði og fengnir frá Vágönes. Hálmurinn
grófur og linur, er honuni því gjarnt að leggjast i legu. Kornið cr inis-
jafnt, gróft og liýðismikið, en ]>ó ineð allgóðum kjarna. Hafa vcrið mjög
árvissir með korn og alltaf mikinn hálm, en ekki sérlega góðan. Þrosk-
ast heldur fyrr cn Niðarliafrar.
Tennahafrar eru fengnir frá sama stað og Tilruinliafrar. HAJinur Jieirra
cr fremur fínn, en Jimir, og viija þeir þvi fara i lcgu við ræktunina. Korn-
ið hrúnt, fremur þunnt með fögrum gljáa. Þessir liafrar ná fyrst ]>roska
af þeim afhrigðum, er hér liafa vcrið reynd. Kornþyngdin áiika og lijá
Tilrumhöfrum, en grómagn vcnjulega meira.
Favorilhafrar hafa verið reyndir í tilraunuin síðan 1931. Utsæðið var
fengið frá Sviþjóð, cn þeir eru ættaðir frá Norður-Ameríku. Þessir ltafr-
ar eru seinþroskaðastir af þcim, scm hér eru nefndir. Meðaltal það, sem
i töfiu III greinir, er frá 1935—1939, en 2 ár af þessum 5 árum voru
slæm fyrir siðþroska liafra, og er því uppslteran i þessu 5 ára ineðal-
taii með því iægsta. I meðalári ná þeir góðum þroska, ef snenima er
sáð. Favorithafrarnir eru með finu og hörðu strái, hera sig því vel og
ieggjast sjaldan í legu. Kornið er hvitt, þrýstið, fremur stutt, liýðis-
litið með góðum mjölva. Hálinur af Favorithöfrum er hetri en af öðru
korni og likist meir stórgerðu heyi en liálmi, enda jézt hann vel at' kúm
og öðru húfé. Favorithafrarnir eru ágætir til grænfóðurræktunar og
heztir af þeim afbrigðum, er liér liafa verið reynd.