Búfræðingurinn - 01.01.1944, Blaðsíða 180

178
B Ú F R /12 Ð I N G U R I N N
liafa jat'nvel ráðlagt hann sein góðan C-fjörefnagjafa. Bezt
er að taka liann þannig að klippa ofan af honinn nieð skær-
um, áður en hann fer að blómstra.
Auk þessara tegunda má nota ýmsar fleiri, svo sem smúra,
sem mun vera ein kraftmesta jurt, sem völ er á, hófblöðknr,
skarfakál, sein tekur öllum öðrum jurtum frani um C-fjör-
eíni, vex villt víða við sjó, en er auðræktað í görðum, o. fl.
Meðferðin ú þessu hrúa grænmeti cr cinföld. Nauðsynlegt er
að þvo það vel og vandlega, og sumir láta það til öryggis
liggja í saltvatni 1—2 tíma áður til þess að drepa ýmis smá-
dýr, sem i því kunna að vera. Sú aðferð, sem notuð cr á mínu
heimili og oI<kur reynist hezt, er að hlanda hinuin ýmsu teg-
undum grænmetis saman, —• fíflablöðum, súrublöðum, arfa,
skarfakáli, og saman við þetta má til hragðbætis láta ein-
liverjar bragðsterkar jurtir, svo sem lilið eitl af vallliumli,
pétursselju, ef lil er, hvönn, kjörvel, — saxa það með hníf eða
tóbaksjárni og borða það síðan með svolitlu af rúsínum, sem
áður liafa verið þvegnar i heitu vatni og látnar liggja í bleyti
um stund. Sumum þykir betra að hafa lit á þelta, einhvern
lög. Getur þar ýmislegt komið til greina, svo sem sitrónusafi
(edik ætti ekki að nota), súr rjómi eða súrmjólk, ef til vill
með dálitlum púðursykri, en mörgum fellur þó hezt þunnt
úthrært skyr. Þar, sem rúsinur eru ekki fyrir hendi, verður
að komast af án þeirra. Einhver bezta aðferðin til að kenna
tólki að borða þetta og annað grænmeti hrátt, er að saxa það
og blanda því saman við skyr eða skyrhræring. Eg hef engan
inann hitt, sem liafi ekki bragðazt grænmeti vel með þeim
h.ætti eða þá með nisinum, eins og að framan var lýsl, og
fJestum þykir það þegar í stað herramannsmatur, þótt eklci
sé annað en fíflablöð, súrublöð og arfi. Þ.eir, sem óvanir eru
hráu grænmeli, ætlu að byrja með litið í einu, meðan melt-
ingarfæri þeirra eru að venjast því.
Öll sveitaheimili og þau kaupstaðaheimili, sein garð hafa,
ætlu að geta haft mjtt grænmeti ú borðmn 9—12 múnnði úrs-
ins með því að fara þannig að:
I maímánuði má byrja að borða arfa og njóla (Þar, sem
njóli er ekki til, verður að flytja hann að, annaðhvort fræið
eða hnausa.) og skömmu síðar fífla- og súruhlöð. Með þvi
að hafa svolítinn vermireit eða bara sólreit niá um svipað
leyti eða fyrr fá skarfakál og hreðkur. Hreðkuhlöðin standa