Tímarit Máls og menningar - 01.09.1995, Blaðsíða 43

handa konungi, hefur fr á upphafi ætlað sér öllu meira en drottningartignina
tóma eins og aðrar hennar líkar. En svo mjög hræddist Laufey tröllskap
Blávarar að hún þorði ekki að opinbera lygar hennar og blekkingar systkin-
um sínum, Líneik og Sigurði, og biðli Líneikar, grískum konungssyni, fyrr
en hún var sjálf komin í öruggt hæli og klykkti út með þessum orðum: „Hefur
Blávör valdið dauða konungsins föður ykkar; veldur hún og mannahvarfi
því hinu mikla í borg föður ykkar, tekur hún þá og étur á nóttunni, því það
er eðli trölla að éta mannakjöt. Er það ætlan hennar að eyða öllu fólki á
föðurlandi ykkar og byggja það síðan aftur tröllahyski sínu.“ Við þetta brá
mágunum væntanlegu svo í brún að þeir safna „mönnum sem skjótast og
búast á burtu,“ en í föðurborg systkinanna varð „fátt manna fyrir“ sem von
var. Blávöru voru engin grið gefin að sjálfsögðu heldur barin „grjóti til bana“
eins og Katla galdrakind í Eyrbyggju og brennd „síðan á björtu báli“ — enda
dugði það til að draugar gengju ekki aftur eins og sannaðist á Þórólfi
bægifæti. Að loknu brúðkaupi Líneikar og konungssonarins gríska tóku þau
svo „þar við ríkisráðum.“
Skyldmennin reyndust oft enn verri viðureignar en tengdafólkið. Amma
Hildar konungsdóttur í Sögunni afjónídes konungssyni ogHildi konungsdótt-
ur reyndi með öllum ráðum að koma Jónídes fyrir kattarnef, „en ekki vildi
hún fyrir nokkum mun að hann fengi“ Hildar, þegar hún varð þess vör að þeim
uppeldissystkinunum „var mjög vel hvoru til annars er þau eltust.“ Þegar
banaráðin hrifu ekki, vegna þess að Hildur hafði numið nóga galdra af ömmu
sinni til að sjá við kerlingunni, tókst þeirri gömlu að láta Jónídes gleyma Hildi
— um stundarsakir auðvitað. Þótt ömmunni væri fullkunnugt að Jónídes væri
konungborinn, verður ekki séð að það hafi blíðkað hana hið minnsta. Annars
máttu söguhetjurnar búast við ofsóknum velflestra skyldmenna. Útilegumað-
urinn Björn bragðastakkur vildi taka dóttur sína til konu, en móðurina grunaði
þetta á banasænginni og stakk töfragrip að stúlkunni svo henni tókst að flýja og
varð drottning. Allt að einu tókst föður hennar að gera henni allt til miska,
þangað til að tröllskessa sá við Birni, og bjargaðist drottningin við það úr
nauðum en tröllkerlingin úr álögum. Y rði yngsta systirin í fjölskyldunni drottn-
ing stóð ekki á því að báðar þær eldri brugguðu henni banaráð af eintómri
öfund. í Mærþallar sögu móðgaðist yngsta Blákápan svo stórlega þegar hún var
sett hjá eldri systrum sínum að hún spáði Mærþöllu, hertogadótturinni ný-
fæddu, illu einu, þótt hún yrði að leggja nokkra líkn með þraut.
3
Til voru aðsópsmiklir kóngar sem lögðu þrautir fyrir biðla dætra sinna, en
nóg um unga kóngssyni reiðubúna að leysa þær og vinna svo til kóngsdætr-
TMM 1995:3
41