Tímarit Máls og menningar - 01.09.1995, Page 77

dvergastuttbuxurnar, fuglinn dettur úr rólunni sinni og kennslan truflast 1
skóla músanna neðst til vinstri á opnunni.
Hinum megin á opnunni kemur síðan hið ógurlega Nátttröll fyrst við
sögu, Dreitill segir:
„Verra gat það verið. Mér datt fyrst í hug að Nátttröllið væri að
banka í hausinn á mér. En svo mundi ég auðvitað að það getur ekki
verið á ferli meðan sólin skín. Það yrði strax að steini ef það ræki
nefið sitt ljóta út úr hellinum á svona fallegum degi...“
En það er ekki allt sem sýnist og nátttröllið er reyndar komið út úr helli
sínum, ef vel er gáð má greina útlínur þess á bak við Dreitil, þótt aðrir á
myndinni virðist ekki taka eftir því. Trén ein skynja hættuna, þau hafa lifnað
við og á þau er kominn óttasvipur. Þetta minnir á felumyndir sem voru og
eru algengar í barnabókum og tímaritum. Á slíkum myndum er hægt að
greina útlínur einhvers sem ekki sést við fyrstu sýn. Þessi einhver á það
iðulega sameiginlegt með Nátttröflinu að hann notar felubúning sinn til að
horfa á, fylgjast með þeim sem ekki verða hans varir.
Ástæða þess að Nátttröllið birtist einmitt þarna er sú að Dreitill opnar
möguleikann á því að það sé til. Þarna kemur í ljós sá eiginleiki ævintýranna
að þau gerast ekki fyrr en við trúum á þau, og þegar við trúum á þau getur
allt gerst. Um leið og einhver fer að óttast Nátttröllið lætur það á sér kræla.
Þetta skiptir töluverðu máli í Skilaboðaskjóðunni, öll ævintýri Putta verða
vegna þess að hann trúir statt og stöðugt að þau geti gerst.
Á þessari opnu byrja líka vísanir í aðrar sögur og ævintýri; þeir vinirnir
Bangsímon og Gríslingur (Winnie the Pooh og Piglet) gægjast hvor út úr
sínu trénu, og það er ekki laust við að Nátttröllið minni á skessurnar í
myndskreytingu Muggs við Búkollu. Mýsnar eru enn á ferð, versla í KEA í
einum trjástofninum og læra að lesa undir rótum hans. Fuglinn er dottinn
úr rólunni sinni, og hérar, íkornar, skjaldbaka og nokkrir fuglar hafa bæst í
hóp skógardýranna.
TMM 1995:3
75