Gripla - 20.12.2006, Qupperneq 208

GRIPLA206
4 Már Jónsson. Kynnisferð um krókaleiðir handrita og skjala. Skírnir, 176 (2002) bls. 437.
hlaupa undir bagga hvenær sem eftir var leitað. — Svipuðu máli gegnir um
þriðja og síðasta verkefnið af þessu tagi sem Stefán fékkst við, en það er út-
gáfa Íslensku teiknibókarinnar sem Guðbjörg Kristjánsdóttir listfræðingur ann-
ast. Vinna við hana hefur staðið yfir með hléum í mörg ár og er enn ekki lokið.
Þar er um að ræða útgáfu á eina handriti af því tagi sem varðveitt er á öllum
Norðurlöndum, safni teikninga sem notaðar voru sem fyrirmyndir lýsinga í
handritum og skreytinga í kirkjum og á kirkjumunum. Myndirnar hafa allar
skírskotun í táknmál kristinnar kirkju og fylgir bókinni ítarlegur inngangur þar
sem fjallað er um handritið sjálft í smáatriðum og tengsl myndanna við kirkju-
list heima og erlendis og guðfræðilega texta eins og þeir eru varðveittir í
fornum íslenskum þýðingum. Hlutverk Stefáns var að fylgja því eftir að öllu
væri rétt til skila haldið í umfjöllun um handritið sjálft, lýsingu þess, útgáfu og
greiningu texta sem á því standa og tengsl þess við önnur handrit sem varð-
veitt eru.
Stefán eyddi að jafnaði rannsóknarleyfum á starfsferli sínum í Kaup-
mannahöfn við útgáfu Guðmundar sagna og eftir að hann fór á eftirlaun dvald-
ist hann þar yfirleitt þrjá mánuði ár hvert við þá vinnu. Við Orðabók Árna-
nefndar (AMKO) hefur mörg undanfarin ár verið unnið ötullega að því að búa
til prentunar fornmálsorðabókina sem byggir að mestu leyti á orðasöfnun úr
handritum í safni Árna Magnússonar. Rétt tímasetning handritanna er veiga-
mikil undirstaða orðabókarstarfsins og þess árangurs sem af því má vænta. Á
grundvelli þekkingar sinnar og yfirsýnar yfir handritaforðann og aldursskipt-
ingu hans var Stefán um árabil einn helsti ráðgjafi Orðabókarinnar á þessu
sviði. Um eitt þúsund handrit eru lögð til grundvallar við orðtökuna sam-
kvæmt greinargerð Orðabókarinnar og hefur samantekt leitt í ljós að við
ákvörðun um aldur handrita er þar nærri tvöhundruð sinnum vitnað til ritsmíða
eftir Stefán og rétt ríflega eitt hundrað sinnum til persónulegrar álitsgjafar
hans.4
Kennsla var reglulegur þáttur í starfi Stefáns meðan hann var búsettur í
Danmörku og eftir að hann kom heim kenndi hann íslenskunemum við Há-
skóla Íslands fornskriftarfræði og handritalestur um margra ára skeið. Hann
var skörulegur fyrirlesari og var víða boðið til fyrirlestrahalds hér heima og er-
lendis.
Stefán var örlátur maður, hann var örlátur á sjálfan sig, þekkingu sína, vináttu
og hlýju. Hann var gestrisinn gleðimaður sem laðaði fólk til sín með fölskva-