Gripla - 20.12.2006, Side 222

GRIPLA220
heldur fór í einstök atriði og tók þá annaðhvort undir með þeim nöfnum eða –
og það oftar – gerði slíkar athugasemdir að nemendum var ljóst að endurskoð-
unar á sumum þáttum í sögu landsins var þörf. Þeim sem þetta skrifar er
t. d. minnisstætt hvernig hann skýrði mál Guðmundar Arasonar á allt annan
hátt en Jón Jóhannesson og kom þar mjög skýrt í ljós hve vel hann var að sér
um kirkjurétt, hvernig bæri að túlka ummælin „Si vult cedere, cedat“ í páfa-
bréfi því sem Lárentíus biskup er borinn fyrir í Guðmundar sögu, og hvernig
mætti leggja út frásögn Sturlu Þórðarsonar af málum hins sæla biskups í Ís-
lendinga sögu.
Magnús Már Lárusson var mjög góður að leita til; hann lá ekki á liði sínu
við að hjálpa nemendum sínum við fræðileg viðfangsefni, leysti greiðlega úr
hverju máli og lánaði þeim oft erlendar heimildir sem þá voru ekki til í fátæk-
um bókasöfnum landsins. Hann léði mér t.d. bækur og sérprent af tímarits-
greinum sem honum hafði áskotnast enda stóð hann í bréfaskiptum við fjöl-
marga erlenda fræðimenn. Og löngu eftir að hann var orðinn rektor og varð að
sinna margvíslegri stjórnsýslu gaf hann sér tíma til að tala við gamla læri-
sveina sína og brjóta fræðileg viðfangsefni til mergjar. Þessu spjalli hélt hann
áfram eftir að hann lét af störfum. Sökum augnsjúkdóms gat hann lítt lesið en
áhuginn var samur og jafn og símtölin mörg. Hann fylgdist vel með í fræð-
unum, handritaskiptin voru honum hugleikin enda sat hann í handritaskipta-
nefnd í fimm ár og var gagnkunnugur handritum um trúarrit og kirkjusögu.
Hann varð jafnan glaður við ef unnt var að segja honum ný fræðileg tíðindi.
Með Magnúsi er genginn einn af ágætustu sagnfræðingum sinnar tíðar.
Sverrir Tómasson
Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum
Háskóla Íslands
Árnagarði við Suðurgötu
IS-101 Reykjavík, Ísland
sverrirt@hi.is