Tímarit Máls og menningar - 01.02.2009, Blaðsíða 44

K a t r í n J a k o b s d ó t t i r
44 TMM 2009 · 1
en þar segir frá brennuvargi sem lætur til sín taka á Seyðisfirði. Í Varg­
inum kemur rannsóknarlögreglumaðurinn Valdimar Eggertsson aftur
við sögu en persóna hans var þó ekki miðlæg í Krosstré. Hugsanlega er
daufleg persóna Valdimars helsti galli þessarar bókar. Hann á við ýmis
vandamál að stríða, í fyrri bókinni kom fram að samband foreldra hans
var erfitt og faðir hans ólæknandi framhjáhaldspési. Þetta virðist hafa
skilað sér í djúpstæðum ótta hjá Valdimar við að bindast konum og sam-
bönd við þær virðast almennt endaslepp. Hins vegar er persóna hans að
öðru leyti illa skilgreind og talsvert skortir á að lesandi fái að vita meira
um hvað Valdimari finnst um lífið og tilveruna. Vegna þess skiptir einn-
ig miklu að persónur fléttunnar veki athygli og samúð.
Í Varginum eru æði margar persónur sem gerir það að verkum að of
títt er flakkað milli sjónarhorna og lesandi á erfitt með að setja sig inn í
hugarheim hverrar persónu fyrir sig. Hins vegar er fléttan áhugaverð.
Eldsvoðar og brennuvargar eru heillandi viðfangsefni sem höfundur
fléttar saman við samskipti fjölskyldna, kristna trú, svik og framhjáhald
og setur svo niður í einn fallegasta bæ á Íslandi fullan af gömlum fögr-
um húsum. Þá lætur höfundi vel að teikna upp mannlýsingar, sérstak-
lega af konum. Myndvísi er eitt helsta einkenni bókarinnar, einkum
þegar fólki er lýst:
Konurnar tvær höfðu hist við mjólkurkælinn í Samkaupum, einu matvöruversl-
un bæjarins, en Urður var ekki í rétta skapinu til að tala við Stellu. Hún var hálf-
fertug, tíu árum yngri en Urður, kennari við barnaskólann, ekki sérlega hávaxin,
átti í stöðugri baráttu við aukakílóin og var alltaf betur til höfð en efni stóðu til.
Þessa stundina var hún í aðskorinni, svartri buxnadragt með mikla gullkeðju
margvafða um hálsinn. Varirnar nýmálaðar og baðlykt af henni. Það var eitt-
hvað glaðhlakkalegt í fari hennar. (40–41)
En þó að mannlýsingar séu vel gerðar og lifandi er gallinn helstur sá að
persónur eru fullmargar til að lesandi fái að kynnast hverri og einni og
söguna vantar nægilega sterka vitundarmiðju. En fléttan er áhugaverð;
höfundur byggir glæpamálið ekki síst á samskiptum eða samskiptaleysi
fólks og fjölskyldna. Það er áhugavert að velta því fyrir sér hvernig fólk
telur sjálfu sér trú um að ofbeldi og eyðilegging geti á einhvern hátt
verið makleg málagjöld í samskiptum þar sem flest er ósagt en því fleira
hugsað. Jón Hallur hefur óneitanlega skapað sér sérstöðu í hópi íslenskra
glæpasagnahöfunda. Þeirri er þetta ritar finnst að hann eigi að halda
áfram á þessari braut og skrifa sterkar fjölskyldusögur um glæpi.
Myrká er tólfta glæpasaga Arnaldar Indriðasonar og sú níunda sem
fjallar um Erlend og félaga að leysa flókin glæpamál. Raunar kemur
TMM_1_2009.indd 44 2/11/09 11:27:27 AM