Tímarit Máls og menningar - 01.02.2009, Síða 108
108 TMM 2009 · 1
Sigtryggur Magnason
Upphaf á leikriti
Sónn. 1. þáttur. 1. atriði.
Einar:
Pabbi. Eiginlega aldrei. Aldrei nálægur. Hvernig er hann? Var
hann. Ég held við höfum aldrei þekkst. Við vorum aldrei vinir.
Aldrei vinir. Þekktumst aldrei.
Ég sagði þér aldrei neitt, aldrei nein leyndarmál. Aldrei neitt.
Einu sinni. Jú einu sinni sagði ég þér leyndarmál. Það var í hádeg-
inu, eftir matinn, ég var átta ára, ég kom inn í stofuna til þín þar
sem þú lást í sófanum. Þú varst sofandi, ég var átta ára, það var
heitt í stofunni, málverkið á veggnum skakkt eins og venjulega,
drengurinn í því grátandi eins og venjulega, krakkaskítur, grenj-
andi ævinlega, þú liggjandi í sófanum, sofandi, ég krjúpandi við
hliðina á honum, hvíslandi leyndarmál, sárt leyndarmál. Mér
finnst ég enn heyra bergmálið af þessum orðum, þessum orðum
sem skipta mig engu máli í dag en skiptu mig öllu máli þá, varð að
koma þeim frá mér, út úr höfðinu, burt.
Kannski var besti staðurinn einmitt í þessu höfði, þessu sofandi
höfði sem ég þekkti ekki.
Hvað heyrirðu núna?
Er enn sónn í höfðinu á þér. Eins og mér?
Sónn. Eftir hvellinn. Eða heyrðirðu ekki neitt?
Ekki neitt.
Mér til varnar.
Mér til varnar.
Þetta var erfitt.
Þetta var erfitt. Fyrir mig.
TMM_1_2009.indd 108 2/11/09 11:27:31 AM