Úrval - 01.02.1946, Side 22

Úrval - 01.02.1946, Side 22
20 TTRVALi vikum með báða fætur toogna, en það höfðu þeir verið frá bernsku. Nú var annar fóturinn orðinn beinn. Um næstu tungl- komu myndi hinn fóturinn vera orðinn beinn líka. Móðir drengs- ins myndi borga lækninguna með 12 kjúklingum og einni önd, en faðirinn með nýjum eintrjáningi. Iiöfðinginn leiddi mig inn í opinnkofamnUndir pálmablaða- þekjunni stóð eintrjáningur — og í honurn var mótað sæti úr leir og lágu frá því tvær, hall- andi rennur. Drengnum var lyft upp í sætið og bogni fótur- inn lagður í aðra rennuna. Þrír gamlir menn komu út úr kofa töframannsins með grasker full af hvítum legi og heltu honum yfir hinn bogna fót drengsins. Svo var komið með svarta pott- inn og brugginu úr honum helit yfir fótinn. Hvíti lögurinn varð dökkur og olíubrák myndaðist á yfirborðinu. „Hann sefur í eintrjáningnum í nótt,“ sagði höfðinginn. „Á morgun rétturn við dálítið meira úr fætinum." Ég rak fingur ofan í löginn. Það var sýrulykt af honum. Ég þefaði úr graskenmum, til þess að reyna að komast að rami um, hvað í þeim hefði verið, en þau vora strax tekin burt. Næsta morgun lyfti höfðing- inn, ásamt tveimur aðstoðar- mönnum, drengnum upp úr ein- trjáningnum og lagði hann á borð. Holdið á bogna fætinum var hruggótt eins og fílshúð. Aðstoðarmennirnar festu fótinn með hælurn, sem reknir voru niður í borðið. Því næst þrýstu þeir með höndunum á beygjuna.. Það réttist úr fætinum, fyrst einn f jórða úr þumlungi, en síð- an hálfan þumlung. Töframenn- imir lögðu dúk á hnéið og reyrðu það síðan niður við borð- ið, svo að það gæti ekki skropp- ið til baka. Kona kom með kjöt- súpu og rísköku. Drengurinn hætti að gnýsta tönnum og tók til matar síns. Höfðinginn og hinir töframennirnir sneru til kofa hans. Þegar ég hélt að enginn veitti mér athygli, reyndi ég að fylla flösku með leginum úr eintrján- ingnum. Ég ætlaði að hafa hana með mér heim og láta rannsaka innihaldið. En kona nokkur rak upp aðvörunaróp og höfðinginn kom askvaðandi og þreif af mér flöskuna. Þetta var leyndarmál, sem hvíti maðurinn skildi ekki, sagði hann reiðilega. Þannig
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.