Úrval - 01.02.1946, Page 34

Úrval - 01.02.1946, Page 34
32 tJRVAL irm, sem enginn læknir getur þolað, er maðurinn, sem segist vita, hvað að honum er.“ Verðum við að ganga í lækna- félag, áður en við getum gizkað á, hvað amar að okkur sjálfum? Þegar öllu er á botninn hvolft, erum það við sjálf, sem fram- kvæmum fyrstu sjúkdómsgrein- inguna, þegar við teljum okkur sjúk. Hvers vegna er búist við því, að við hættum að hugsa upp frá því augnabliki? Þegar fólk leitar læknis, eru nálega allir haldnir einhverjum sérstökum kvíða. Slæmi sjúkl- ingurinn segir lækninum, að hann gangi áreiðanlega með krabbamein; góði sjúklingur- inn er jafnáhyggjufullur, en vonar undir niðri að læknirinn segi, að kvíðinn sé ástæðulaus. Hvers vegna gera læknarnir það ekki að reglu, að spyrja sjúkl- ingana að því, hvað þeir haldi að sé að, og losa þá síðan við ástæðulausan ótta eða draga úr sárasta sannleikanum, ef þeir telja það nauðsynlegt? Og svo er það siðfræði lækn- anna. Áður þýddi hún samvizku læknisins gagnvart sjúklingn- um; nú þýðir hún samvizka hans gagnvart öðrum læknum. Setjum svo, að þér hafið sótt Lækni, sem er kunningi yðar eða vinur, til þess að fá stað- festa sjúkdómsgreiningu og meðferð. Þér munuð komast að raun um, að hve mjög sem vin- ur yðar kann að vantreysta fyrri lækninum, þá er hann ákveðinn í því að láta sem hann sé á sömu skoðun og hann. Það mesta, sem þér getið vonast eft- ir, er óákveðin uppástunga um breytta meðferð. Þegar þér á- sakið hann seinna fyrir að hafa, leitt málið hjá sér, svarar hann, ef hann er hreinskilinn: „Mér þykir leitt að ég gat ekki verið opinskárri, en málið var við- kvæmt.“ Auðvitað var það við- kvæmt; þér leituðuð hjálpar hans, af því að einhver, sem þér unnuð, var í hættu staddur. Ég held því ekki fram, að þessi vandi læknanna sé auð- leystur. Ég legg aðeins til, að það beri að hugsa meira um hann. Samband læknisins við sjúklinginn og fjölskyldu hans yrði viðkunnanlegra, ef hann gæti litið á þá sem samstarfs- menn. Hann ætti að styrkja taugar þeirra með því að leyfa þeim að hafa samvinnu við sig; hann ætti að skýra þeim frá á- standinu í aðalatriðum og hvaða læknisaðgerðiun hann hyggst að
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.