Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 104

102
ÚRVAL
hann eins og hann væri guð, og
María kom feimnislega á móti hon-
um. Hún var há og ólagleg með rauð-
an fæðingarblett á vinstri kinninni.
Hún spennti hægt greipar yfir hinn
iága barm sinn, líkt og hún væri að
inna af hendi hlutverk í leikriti. Hún
nálgaðist Jósep fet fyrir fet.
„María systir, hvað er að?“
„Ég er svo sæl,“ sagði hún. „Ég er
ákaflega sæl.“
„María, gengur þú með barni?“
„Ég geng með barni heilags anda,“
sagði hún og brosti.
Það fór hrollur um Jósep. Sú
hræðilega hugsun flaug gegnum huga
hans sem snöggvast, að allir áhang-
endur hans væru annaðhvort vitfirr-
ingar eoa fífl. Hann leit á hana með
ströngum alvörusvip og spurði:
„Hver er faðir bamsins?“
„Guð,“ sagði hún.
„Það er guðlast!" þrumaði hann.
Newel við skulum fara.“
Næsta dag á eftir lá Jósep á bæn
ásamt Rigdon og Partridge og bað
um huggun og vizku. Og guð ávítaði
þá svo harðlega, að Rigdon varð
þrumu lostinn. Þetta, hugsaði hann
meðan hann reit niður orðin, er
þrumureiði hins foma Jahve. Rigdon
gerði heyrinkunnugt það sem hann
hafði heyrt og syndararnir skulfu af
ótta.
Konan, sem áleit sig vera spá-
mann, lokaöi sig inni í hreysi sínu og
grét án afláts.
María Alden játaði með djúpri
hryggð, að hún hefði lagst með manni
i áfengisbúð.
Hver opinberunin rak aðra næstu
daga á eftir. 1 einni þeirra skipaði
guð trúbræðrunum að byggja hús
handa Jósep og sjá honum fyrir því,
sem hann þarfnaðist; og mennimir
fóru strax til skógar með axir og
uxavagna til þess að safna bjálkum.
Pólk kom færandi hendi með mat-
föng, peninga og gjafir. önnur opin-
berun skipaði mönnum að fara og
prédika. Jósep fór frá einum útverð-
inum til annars og leitaði manna,
sem vora djarfir og hugrakkir.
I marz kom Parley Pratt úr för
sinni og hafði lent í ótrúlegum
hrakningura. Hann og Kowdery höfðu
ferðast fótgangandi þúsund milna
veg mitt í vetrarhörkunum.
„Drottinn hefir velþóknun á ykk-
ur,“ sagði Jósep. „Hvað margir Lam-
anítar létu skírast?"
„Ekki margir. Það er ekki hægt
að rökræða við Indíána. Meðan ég
prédikaði yfir þeim góndu þeir á
hnífana sina og hugsuðu um hvað
gaman væri að flá af mér höfuð-
leðrið." Parley glotti. Hann var
veðurbitinn og rauður eins og Indí-
áni.
„Það eru miljónir ekra af gæða-
landi í Missouri. Eg held, að við ætt-
um að fara þangað.“
„fig veit ekki,“ sagði Jósep. „Við
eigum að reisa Zíon einhvers staðar,
en drottinn hefir ekkert birt mér um
staðinn enn þá. Hvar er Olíver?"
„Ég skildi hann eftir í Missouri.
Hann ætlar að fara yfirreið um land-
ið. Auk þess var hann alveg að fram
kominn.“
Hugmyndin um miltla og fagra
borg festist í huga Jóseps. Hann
dreymdi mikla framtíðardrauma og
útskýrði oft trúarsetningarnar fyrir
fylgjendum sínum. Sumir þeirra
voru svo fullir af trúaráhuga, að
þeir sáu sýnir eða töluðu annarleg-
um tungum.
Margir komu heim að húsi hans
til þess að njósna um hann. Þeir
gægðust gegnum gluggann og sáu
hann stundum vera að krota niður
opinberanirnar, en aðra stundina
liggja á gólfinu og leika sér við ná-
grannabömin. Það var engin mein-
ing, sögðu þeir, í jafn afkáralegri
hegðun.
Jósep var nú að komast að raun
um, að hlutskipti spámannsins er
lítt bærileg byrði. Hann braut heil-
ann um það, hvort ekki væri rétt-
ast að halda með menn sina á ein-
hvern óbyggðan stað — þar sem þeir
gætu eytt orku sinni i að vinna Indí-