Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 112

110
TJRVAL
Hann stóð djarfur frammi fyrir þeim:
hann hafði komið hingað sem spá-
maður.
„Hvað er nú crðio af bankanum?
Þú sagðir, að það væri guðs banki!“
„Ég sagði það aldrei! Eg sagði, að
væri bankar.um stjórnað réttlátlega
mundi hann ekki falla —
„Þú játar þá, að honum var ekki
stjórnað réttláúega."
„Ég játa það ekki. Það eru óheið-
arlegir menn í öllum kirkjuféiögum,
en foringjar ykkar eru ekki óheið-
arlegir —.“
Foringi æsingamannanna gekk nú
fram fyrir skjöldu. „Við erum okkar
eigin fulltrúar. Við höfurn tapað pen-
ingum okkar og húsum okkar. Við
erum gjaldþrota —.“
Jósep tók fram í. „Leyfið mér að
segjaykkurþað, að kirkjan mun setja
þá út af sakramentinu, sem andmæla
mér. Síðan mun hún yfirheyra þá.“
Þessi yfirlýsing gerði menn högg-
dofa. Áheyrendur stóðu á fætur og
tóku að æpa eins og vitfirringar.
„Þú rænir peningum okkar og set-
ur okkur síðan út af sakramentinu af
því að við mótmælum þvi. Ég býst
við að guð sé því samþykkur, eða
hvað?"
Fundurinn leystist upp. Margir
gerðust fráhverfir trúnni og hugðu á
hefndir. Drykkjuskapur, rán og
stjórnleysi brutust út í Kirtland, en
á meðan sátu annarar trúar menn hjá
og undruðust óeirðimar sem voru að
draga hina nýju kirkju niður í svað-
ið.
Jósep og Sidney Rigdon földu sig
hjá vinum sínum, því þeir vissu, að
lýðurinn sat um líf þeirra.
„Nú, nú,“ sagði Emma. „Ætli þú
sért mikill spámaður núna? Er ekki
meiningin að hlaupast burtu aftur?"
Jósep svaraði ekki; hann hugsaði
um æstan lýðinn í þessari borg, sem
var vígi kirkju hans og trúar. Hann
hafði verið rekinn úr New York,
menn hans reknir úr austur hluta
Missouri og nú virtist hann verða að
bjarga sér á flótta.
„Hvar gat Brigh&m holað sér nið-
ur?“ sagði Emma napuryrt.
„Ég veit ekki."
„Sá refur skauzt í felur þegar hann
heyrði fyrsta geltið. Jæja, hvað ætl-
astu fyrir?"
,,Ég verð að fara til Missouri."
Jósep fór ekki strax. Hann vonaði,
að guð mundi skerast í leikinn og
veita syndurunum ráðningu, en á-
standið fór siversnandi, þar til kirkj-
an var alveg á heljarþröminni: Lýð-
urinn brenndi prentsmiðjuna og 63
uppi í musterinu.
Kalda, dimma nótt í janúar lædc-
ust Jósep og Sidney úr fylgsnum sín-
um stigu á hestbak og lögðu af stað til
Missouri. óvinir þeirra eltu þá 200
mílur eins og óðir hundar og komust
jafnvel svo nærri þeim að sofa i
sama húsi og þeir um nætursakir. En
þeir félagar sluppu óséðir og komu að
síðustu til Missouri, þar sem þeir voru
óhultir. Og Jósep tók að syngja sálma
á daginn meðan þeir riðu eftir veg-
inum.
„Við munum stofna ríki drottins
hér,“ sagði hann.
Trúbrœðurnir í Missouri.
Trúbræðumir, sem reknir voni út
úr Jackson- og Clay-fylkjunum, höfðu
haldið vestur á bóginn og byggt þar
bæi og þorp. En aftur tók brátt að
bóla á vandræðum. Sumir Mormón-
anna höfðu aftur gumað af því, að
Zíon yrði stofnuð i Missouri og eng-
inn mannlegur máttur væri þess um-
kominn að ræna þá landinu. Maður
að nafni Lyman Wight var öflugur
foringi þessara landnema. Þeir, sem
veikastir voru fyrir, höfðu flúið.
Hinir trúbræðranna, sem eftir
dvöldust, voru hraustir og hættulegir
menn.
Er Jósep átti hundrað og tuttugu
mílur ófarnar til aðal Mormónaný-
lendunnar, Far West, mætti hann
sendisveit, sem heilsaði honum með
miklum fögnuði og fylgdi honum til
hinna nýju heimkynna.