Úrval - 01.04.1947, Blaðsíða 58

56
■orval,
móti hefir reynzt erfitt að fá
marga til að hætta og hverfa
að fyrri störfum, þegar tveir
mánuðir voru liðnir; flestir
vildu halda áfram, svo að f jölga
varð tjaldbúðunum eftir því sem
verkinu miðaði áfram. Ekki var
hægt að fá nema tiltölulega fáa
sérfræðinga, æskan varð sjálf
að leysa mörg tæknileg vanda-
mál, læra hallamælingar, verk-
teikningu, útreikninga. Þetta
gaf starfinu aukið gildi, um-
fram þann ómetanlega hagnað,
sem fellur þjóðfélaginu í skaut.
Og hver getur mælt og vegið þau
verðmæti, andleg og efnaleg,
sem fólgin eru í þeim nýja
hugsunarhætti, sem þetta stór-
virki er aðeins einn vottur um ?
Þegar brautin var fullgerð og
æskan afhenti hana opinberlega,
bauð hún Tito marskálki að
takast á hendur að byggja mörg
hundruð kílómetra langa bif-
reiðabraut, sem á að tengja
Belgrad við höfuðborgir hinna
lýðveldanna innan sambands-
ríkisins. Mikil þörf er á þessum
brautum, og næsta sumar munu
æskulýðsveitirnar hefja verkið,
og þær munu ganga að starfinu
sem leik — dýrlegum leik!
Við ökum áfram, í þetta sinn
í jeppa. Það er ekki enn búið að
rétta af brautina, hinir ungu
verkamenn eru að „púkka“
undir teinanna og rétta þá.
Góðan spöl fylgir jeppinn braut-
inni, yfir stokka og steina ligg-
ur leiðin fram með teinunum,
sem ýmist liggja eftir háum
görðum eða milli þverníptra
kletta. Jeppinn lætur sér ekki
allt fyrir brjósti brenna; hann
öslar yfir ár, klifrar upp bratt-
ar, klettóttar brekkur, svo að
við stöndum nærri því á höfði.
Þegar við eigum 80 km. að baki
okkar, erum við lurkum lamdir,
og verðum að telja beinin hver
í öðrum, til að ganga úr skugga
um, hvort við erum heilir. Svo
komum við að jarðgöngum,
fagurlega skeifumynduðum. Við
stöldrum við. Ofan af fjallsöxl-
inni sjáum við brautina eins og
brúnrautt, iðandi band, sem
ljómar af blóðþrtmgnu lífi. Þús-
undir ungra líkama, naktir nið-
ur að beltisstað, bylgjast fyrir
augum okkar, eins og magn-
þrungin æð, árflaumur sólheits,
streymandi lífs!
Og svo hallar undan fæti á
ný, við ökum fyrir enda braut-
arinnar, sem hér er aðeins
mörkuð, ökum eftir gömlum,
hálfþurrum árfarvegi, og inní
braggahverfi; það er eitt hinna