Úrval - 01.04.1947, Blaðsíða 118

116
TjTRVAL,
Althea voru viðstödd. Laurel og
Lanny vor orði hjón. —
Það var farið að skyggja,
þegar Foo Sung kom og sagði:
„Það er að gera þoku, kannske
verðið þið heppin.“ Þau fóru
út um hliðið og yfir óbyggt
svæði. Innan skarnms komu þau
að gljúfri og klöngruðust niður
í það. Þau fetuðu sig lengi eftir
stórgrýttmn gljúfurbotninum,
unz þau heyrðu öldugjálfur
rétt við fætur sína. Þau voru
komin á þann stað, þar sem bát-
ur frá skútunni átti að vitja
þeirra.
Brátt heyrðu þau utan frá
sjónum, að segl var látið falla
— segl á kínverskum skútum
eru strengd á bambusstengur,
og verður af talsverðu hávaði
er þau eru felld. Þetta var
sennilega grunn vík og skút-
unni var stjakað inn á hana.
Von bráðar rendi smákæna að
landi og þau stigu út í hana.
Síðan var þeim róið út í skút-
una.
Þau biðu í niðamyrkrinu,
meðan akkerið var dregið upp
og seglin sett upp. Svo lögðust
þau til hvíldar, og innan
skamms fór skútan að velta.
Þau voru komin af stað.
Það var ókleift að gizka á,
hve langan tíma þessi sjóferð
til meginlands Asíu tæki. Á
hverju augnabliki gátu þau átt
von á því, að skútan rækist á
sker eða yrði stöðvuð með skoti
frá japönsku herskipi. Það var
ekki lengur nein ástæða til að
þegja, og þau ræddu fram og
aftur um það, sem í vændum
væri: hvað biði þeirra, er þau
kæmu í land, hvaða farartæki
þau myndu nota og í hvaða átt
þau ættu að stefna. — Stund-
irnar liðu. Veltingur skútunnar
tók að minnka smásaman ogþað
brakaði ekki eins mikið í byrð-
ingnum og áður. Laurel og
Lanny sátu grafkyrr og biðu.
Var verið að setja út akkerið?
Voru þau komin í höfn?
Lestarhlerinn var opnaður og
þau sáu daufa skímu. Þeim var
fylgt upp á þiljur; það var kom-
in dögun. Skútan lá í lítilli vík
og framundan var sandfjara.
Skútuskipstjórinn benti og
sagði: „Hou fang“ — en það
þýðir: „Svæðið bak við víglín-
una.“ Þau voru komin til hins
frjálsa Kína.
Þau komu í lítið þorp. Höfð-
inginn í þorpinu var háaldraður
maður og mælti hann til þeirra
nokkur orð á kínversku. Hon-