Úrval - 01.04.1947, Side 16

Úrval - 01.04.1947, Side 16
14 Tj RVAL margar stálverksmiðjur og rak þær af miklum dugnaði. Shorty spurði verksmiðjueig- andann, hvort hann léki golf. Hann svaraði: „Senor, ég vildi að ég gæti gert meira að því en ég geri. Konan mín er á ferða- lagi um Bandaríkin með börnin, og mig langar til að vera með henni þar. Ég á fyrirtaks gæð- inga, og mig langar til að fara í útreiðartúr. En ég get ekki leyft mér neitt af þessu, af því að ég hefi svo mikið að gera. Ég er 55 ára gamall og eftir fimm ár sezt ég í helgan stein. Að vísu sagði ég þetta sama fyr- ir fimm árum, en ég gerði ekki ráð fyrir slíkum vexti í fyrir- tækjunum. Við erum að reisa nýja verksmiðju; við framleið- um meira stál en dæmi eru til áður í Suður-Ameríku. Ég get ekki eytt stund úr degi til þess að leika golf. Sendisveinn minn hefir meira frí en ég.“ ,,Senor,“ sagði ég, „vitið þér, hvers vegna ég er kominn til Suður-Amerí ku ? ‘ ‘ „Ef til vill hafið þér ekki ver- ið mjög önnum kafinn og hafið haft nægan tíma og peninga til ferðarinnar." „Nei“, svaraði ég, „ég hafði mikið að gera og hafði hvorki tíma né mikla peninga. Við er- um staddir hér vegna þess, að stúlka, sem ég þekkti ekki, leit á koparskjöld á kínverskum vegg í borginni Peking í Mið- Kína.“ Ég sagði honum sögima. Hann lét mig endurtaka spak- mælið: „Njóttu lífsins, það er áliðnara en þú heldur.“ Það sem eftir var dagsins, virtist hann vera dálítið hugsandi. Þegar ég hitti hann næsta morgun, sagði hann: „Ég hefi ekki sofið vel í nótt. Það er skrítið, að þessi litla viðkynning okkar skuli megna að breyta lífi sístarfandi manns. Ég hefi hugsað málið vel síðan við skild- um í gærkvöldi. Ég hefi símað konu minni, að ég muni koma til hennar.“ Hann lagði höndina á öxl mér. „Það hefir verið langur fingur,“ sagði hann, „sem skrifaði þessi orð á vegginn í Kína.“ Menn gerast nú langlífari en áður, en þó eru örlög hvers ein- staklings enn sem fyrr mjög tvísýnt tafl. Bezta fólkið á með- al okkar hefir lifað að miklu leyti fyrir aðra. Nú virðist vera kominn tími til að minna þetta fólk á, að það mun verða lang- lífara og hafa meiri ánægju af
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.