Úrval - 01.01.1965, Blaðsíða 12
10
ÚRVAL
sveigjanlegur sem Tító marskálk-
ur hefur reyiizt í alþjóðasamskipt-
um, hefur hann sýnt, svo að ekki
er um að villast, að hann er fyrst
og fremst kommúnisti.
Það sýndi sig einnig, að hann
var mjög kænn stjórnmálamaður
og gæddur mikilli lífsspeki. Reynsl-
aii hefur sýnt, að Títóisminn var
engin uppreisn eins einangraðs
einstaklings, heldur hugboð eða
framsýni um framvindu komnnin-
ismans, viðurkenning þess, að sá
tími væri brátt Iiðinn, er hið
mikla Sovét-Rússland beitti smærri
ríkin þvingunum með því að veifa
sinum mikla veldissprota.
Hvert á fætur öðru — með ein-
stöku undantekningu, eins og þeg-
ar Sovét-Rússland bældi niður ung-
verzku uppreisnina 1956 — hafa
Austurevrópurikin togað svo fast
i svuntustreng Sovét-Rússlands, að
Jiau hafa raunverulega slitið sig
laus — til þess, eins og Júgóslavia
Títös, að fara sina eigin Ieið til
kommúnisma. Póllandi hefur miðað
all vel í liá átt, Ungverjaland hefur
tekið upp frjálslynda stefnu, og
Rúmenia hefur algerlega tckið upp
Títóisma.
Þ'égar Nikita Krushchev sjálfur
;— ótrúlegt en satt —; tók að sýna
merki um og jafnvel predika Tito-
isma, tók liinn gamli ágreiningur
milli Moskvu og Belgrad að jafn-
ast. Þótt sumir kölluðu hann ,,Dc
Gaulle Balkanskagans“, fór Tító
samt til Moskvu, og Krushchev
kom í heimsókn til Júgóslavíu. Það
eru ótrúleg umskipti — Goliat og
Davíð neyta kvöldverðar saman.
í Sovét-Kína deilunni er Titó á
bandi Krushchevs. Allt spáir jjað
góðu um frið á þessum, að jafnaði,
órólega hluta Evrópu.
LAUSN Á 43. KROSSGÁTU
W’ m 'F A V r 0 R 'A » í) í T'k V A/ 1
‘6 P 'm A i) L m m K lJ L 1 'o K A R |§| ‘F
"i P u R k ‘o R t; /W 0 R m "Cr ó > A
"k n R ■ 5 0 R A M A R K 's /A L
‘a K iS 'í> b M A m •'• - “k U L A §§§ “s. L
k i T H Y A Gr 'l íllf M A R A ||| K £
'í L 1 á A Ws m "a L u R . .J "F é /- A
M "L i R. A ó N 1 "e R L A P ||f|
'k A F Al A í§ s S T fc ‘L i UA s P 1 k
A H 1 m ‘Á “o K \ ■ A k R P £
\ A N “i “L 6 A m ‘Á 6r A 'É i- ‘D i
T Af N i w ’Cc i L ■ UK A L H <r 1 K
1 M i s "L A t> A É "a 3> L "a 1 v
“K e A/ WA/ A c 1 1 V K Af A
■ % Ö 0 N n Hs ó ’’T 0 R R 1
“í 'k. A p A "s e r A Al : ^ £ l Aj , “l
X á R ’L 'Á K i , 'k A *Af /V 2 V At
A ör M £ R 1 '6 'ý # * k u A! Af > Af
’K A R m "Gc A L e y s 1 AJ U :• V l r
‘u K l Af § ¥ A L £ A/ m "p A R A
R. m “F 1 A T a 'p V A // 1 K
1 K A L L. Æ R A ‘3> ý R A A/ /V >A ;
Walter Sickert listmálari hrópaði
eitt sinn á eftir vinum sinum, sem
höfðu komið óboðnir í siðdegiste:
„Og komið einhvern tíma aftur, þegar
þið hafið svolítið minni tíma aflögu."
—☆
Tveir kennarar, sem höfðu verið
samstarfsmenn, hittust í öðrum heimi.
„E’n hve Himnaríki er dásamlegur
staður í samanburði við þessa skóla,
sem við kenndum við!“ sagði sá síð-
arkomni.
„Vinur minn, þetta er ekki Himna-
riki,“ svaraði hinn.