Úrval - 01.01.1965, Blaðsíða 97

INDÆLI LIÐÞJÁLFINN
%
Enskur höfuSsmaður brosti við
henni, er hún bar fram beiðnina.
Jú, hann viðurkenndi, að þessi
nærfatnaður væri til, en hann sagð-
ist bara ekki geta látið hann af
hendi, þar eð engir einkennisbún-
ingar væru til, sem liægt væri að
afhenda með nærfatnaðinum!
Nú hafði Floru lærzt, hvernig
snúast skyldi gegn slíkri hernaðar-
legri geðveiki. Hún sagði blíðlega
við höfuðsmanninn, að hana myndi
auðvitað aldrei dreyma um að ])iðja
liann að afhenda 3.500 sett al' nær-
bolum og nærbuxum. Hún sagði,
að hana langaði bara til þess að
biðja hann um skriflega yfirlýs-
ingu þess efnis, að hann myndi
afhenda nærfatnað þennan, ef svo
ólíklega vildi til, að 3.500 einkenn-
isbúningar kæmu fram á sjónar-
sviðið. Höfuðsmaðurinn útbjó slíka
yfirlýsingu og skrifaði undir hana
án þess að vita, að Flora hafði
þegar útvegað sér svipaða yfirlýs-
ingu hjá Frökkunum. Og með þess-
ar yfirlýsingar að vopni æddi Flora
til serbneska hermálaráðherrans,
sem skrifaði einnig undir þær. Síð-
an sneri lnin aftur til frönsku og
brezku úthlutunaryfirvaldanna.
Þegar embættismenn þessir litu
undirskrift hermálaráðherrans,
virtust þeir ætla að gefast upp.
Jæja, sögðu þeir, hún gæti feng-
ið fatnaðinn, þegar henni hefði
tekizt að sjá fyrir flutningum á
honum. Flora leitaði strax á náðir
liðsforingja þess, sem hafði um-
ráð yfir vöruflutningabílunum.
Hann las skjölin og yggldi sig.
Hann sagðist verða að fá að vita
nákvæma þyngd og nákvæmt rúm-
mál allra einkennisbúninganna,
nærbolanna og nærbuxnanna, fyrr
gæti liann ekki gefið skipun um
að iána henni bílana! Hana lang-
aði til að öskra af reiði, en hún
barði þá kennd niður með harðri
hendi og hélt aftur af stað til
brezka undirforingjans til skrafs
og ráðagerða.
„Svona, svona, hafðu engar á-
hyggjur, ljúfan,“ sagði hann og
kímdi. Hann fór að reikna eitt-
hvað út á bakhlið umslags, og eft-
ir nokkrar mínútur hafði Flora töl-
urnar, sem hún þarfnaðist. Hinni
löngu baráttu hennar var lokið.
Og siðdegis dag þennan ók Flora
inn í tjaldbúðir Serbanna í broddi
fylkingar heillar lestar vörubíla.
Og Jovitch liðsforingi horfði alveg
dolfallinn á hana, þegar lnin fór að
stjórna mönnunum, sem tóku að
tæma bílana, poka eftir poka, og
allir pokarnir voru fullir af fatnaði!
Og að kvöldi voru allir liðsmenn 2.
hersveitarinnar komnir i nýjan
nærfatnað og nýja einkennisbún-
inga.
Viku síðar var Flora kölluð á
stuttan fund úti fyrir tjaldi Jo-
vitch. Hún var undrandi, er hún
sá þar heila sendinefnd, þá Vuk-
oye, Doditch, Miladin, Milosh og
tugi annarra hermanna. Og þeir
biðu allir komu hennar. Jovitcli
skipaði þeim að taka sér stöðu, og
síðan rétti hann Floru tvö skjöl.
Annað var á serbnesku og liitt á
ensku.
„Þetta er þýðing," útskýrði hann
og benti feimnislega á siðarnefnda
skjalið. Það hljóðaði svo: