Úrval - 01.01.1965, Blaðsíða 20

18
hann komizt að þeirri niðurstöSu,
aS hin hefSbundna uppbygging
vöSvanna meS vélrænum aSferSum
er fráleit. „Þjálfun,“ segir liann,
„er ekki eingöngu fólgin i líkam-
legri áreynslu, heldur huglægum
undirbúningi. Úrslitaátökin í lík-
amlegu afreki eru ekki í vöSvun-
um, heldur í huganum. Æfingin
verSur aS beinast aS því aS hjálpa
náttúrunni."
Einn af fyrstu nemendum Oland-
ers, sem öSlaSist heimsfrægS, var
Gunder („UndriS") Hagg, sænski
hlauparinn, sem setti 8 heimsmet
í langhlaupum á árunum eftir 1940.
SíSan þá hefur hann ekki aSeins
þjálfaS yfirburSa hlaupara, heldur
einnig Olympíusundmenn, skíSa-
menn og skautamenn frá meira en
20 löndum. í vetrarolympíuleik-
unum í Squaw Valley, Kaliforníu,
áriS 1960, hlutu nemendur Oland-
ers frá Þýzkalandi og SvíþjóS fern
gullverSlaun. í vetrarolympíu-
leikunum í Innsbruck 1964 hlutu
nemendur hans níu verSlaun.
Kjarninn í æfingakerfi Olanders
er þaS, sem hann nefnir „eSlis-
þjálfun“. Hún er fólgin í göngum
og hlaupum í alls konar landslagi,
yfir ýmis konar náttúruhindranir,
upp og niSur hæSir, á mjúkum
mosa og sandi, jafnvel í snjó á
vetrum. MeS slikum daglegum æf-
ingum öSlast menn afar mikla
þolni.
Þessi Olander-aSferS á mikiS
erindi til annarra en íþróttamanna.
Margir borgarbúar, sem sitja allan
daginn viS skrifborSiS, eru eins
þreyttir aS kvöldi eins og erfiSis-
menn; af völdum taugaþenslu hafa
ÚRVAL
vöSvarnir starfaS ómeðvitaS og
valdið mönnunum þreytu.
Ráð Olanders við þessu er, að
slaka á þenslunni. Olander telur,
aS taugakerfi fólks sé aS berjast
vonlausri baráttu undir fargi
menningarinnar. Líf í umhverfi,
þar sem hraði og strangt skipulag
er ríkjandi, krefst þjálfunar til dag-
legs viðhalds og tilveru.
Slík þjálfun ætti að vera jafn
sjálfsagður hluti af okkar daglega
lifi, eins og að borða og sofa.
Ráð Olanders mæla ekki aðeins
'fyrir um langar gönguferðir dag-
lega (helzt út úr borginni, en að
skoða í búðarglugga gerir þó svip-
að gagn), heldur eiga menn einnig
að veita umhverfi sínu nákvæma
athygli, til þess að æfa og auka
eftirtekt sína og öðlast innsýn í
margbreytileik lífsins.
Tveggja tíma gönguferS úti í
skógi eða fram með sjónum, lijálp-
ar skrifstofumanninum og húsmóð-
urinni til að slaka á taugum og
vöðvum. Kaupsýslumönnum, sem
eiga við að stríða offitu, meltingar-
truflanir taugaþenslu og kviða, er
ráðlagt að fórna að minnsta kosti
klukkustund á dag til útivistar og
gönguferða. Þegar slíkt hressandi
hlé frá störfum verSur að dagleg-
um, föstum vana, hverfur kvíðinn
og í staðinn kemur ró og friður.
Vísindin hafa rennt styrkum
stoðum undir kenningar Olanders,
sem einu sinni voru taldar ófram-
kvæmanlegar og villukenningar.
Tilraunir við ýmsa læknaskóla hafa
sýnt, að tauga- og vöðvaslökun eru
nauðsynlegt skilyrði til þess að
ná fullum afköstum. En mörg af