Úrval - 01.01.1965, Blaðsíða 96

ð4
ÚRVAL
valda, sem ógnuðu liðsflokk henn-
ar engu síður en byssur óvinanna
höfðu gert. Serbneski lierinn hafði
beðið slikt afhroð á undanhaldinu,
að það lá við, að liann væri afmáð-
ur, og nú dóu serbneskir hermenn
unnvörpum í herbúðunum eða um
150 á degi hverjum. Mennirnir
höfðu ekki annað en þunnar skyrt-
ur og samfestinga gegn helkulda
vetrarins. Óhreinum einkennisbún-
ingum þeirra, slitnum og morandi
í lús, hafði öllum verið brennt.
Hermennirnir höfðu nú að vísu
mat, en þá vantaði eldivið og hlýj-
an fatnað, og Flora hófst nú handa
um að útvega þeim þetta.
Það var tiltölulega auðvelt að út-
vega eldivið. Þau Flora og Mirko
vinguðust við brezku hermenn-
ina, sem óku eldiviðarbílunum
fram hjá serbnesku tjaldbúðun-
um. Og nú tóku risavaxnir trjábol-
ir að detta af vörubilunum nálægt
serbnesku tjaldbúðunum af ein-
skærri „slysni“.
Flora vissi, að það myndi reyn-
ast miklu erfiðara að útvega ein-
kennisbúninga. Serbneska hjálpar-
nefndin, sem átti að sjá um dreif-
ingu gagna, sem Bretar og Frakkar
höfðu gefið Serbum, fór nú fram
á, að hún aðstoðaði nefndina sem
túlkur. Og þetta nýja starf henn-
ar auðveldaði henni þó nokkuð
þetta ætlunarverk hennar. Flora
komst brátt að því í aðalstöðvum
hjálparnefndarinnar, að mestallar
vörubirgðirnar voru geymdar í
vörugeymsluhúsum niðri við höfn-
ina, þar sem hópar hermanna voru
við að afferma birgðaskipin.
Flora tók því að venja komur
sínar til hafnarinnar. Þar liitti hún
hávaxinn, óánægðan, brezkan und-
irforingja, sem kvartaði hástöfum
yfir ])ví, að þessir frönsku, itölsku
og' grísku hermenn, sem unnu að
uppskipuninni, gætu alls ekki
skilið fyrirskipanir hans. Flora
bauð fram þjónustu sína sem túlk-
ur, ef hann gæti hjálpað henni á
móti.
„Þú mátt reiða þig á mig, ljúf-
an!“ sagði hann.
Vegna stórkostlegrar kennslu
undirforingjans lærðist Floru það
fljótlega, hversu einfalt það er, að
láta kassa af ullarpeysum vega salt
með þeim afleiðingum, að hann
skellur í gólfið og opnast, þannig
að peysurnar dreifast út um allt
gólf. Og henni lærðist líka, hversu
auðvelt það væri, að verða undr-
andi á svip yfir þessum ósköpum.
Þegar Flora stakk svo upp á því,
að bezt væri að nota peysurnar
strax og láta þær ekki liggja svona
ópakkaðar i vörugeymslunni með
þeim afleiðingum, að þær yrðu svo
óhreinar, að þær yrðu ekki not-
hæfar, þá deplaði undirforinginn
augunum og samþykkti, að ]>ett !
væri líklega ráðlegast.
Við vinnu sína sem túlkur við
höfnina komst Flora að því, að
Frakkar hefðu 3.500 nýja einkenn-
isbúninga i birgðageymslum sínum.
En |>egar lnin spurðist nánar fyrir
um þá, sögðu Frakkarnir henni,
að þeir myndu fást til ]>ess að láta
einkennisbúningana af hendi, ef til
væri nærfatnaður, sem yrði þá af-
hentur um leið. Því hélt Flora til
Bretanna, sem hún vissi, að áttu
nægar birgðir af nærfatnaði.