Úrval - 01.01.1965, Blaðsíða 124
122
URVAL
7 ferðir í súrefnisgeyminn var
drengurinn augsýnilega á batavegi.
Og af 26 fyrstu drepsjúklingunum,
sem látnir voru í súrefnisgeyminn,
batnaði öllum nema einum.
HÆNUEGGSHJARTA
Læknar höfðu í einstökum til-
fellum stuðzt við háan loftþrýsting
við læknisaðgerðir sínar í Iieila
öld, en nútímalæknavísindi virt-
ust að mestu leyti hafa lagzt gegn
slíku, og slíkt var ekki lengur á-
litið bera neinn árangur. En nú
fóru að berast fréttir af rannsókn-
arstarfi Boerema. Dr 'William Bern-
hard við .Barnaspítala Bostonbarg-
ar datt í lnig að reyna þessa lækn-
ingu við nýfædd börn, sem haldin
voru banvænum hjartakvillum.
Á hverju ári fæðast þúsundir
barna með gölluð lijörtu, lokur,
sem starfa illa, of þröngar slagæðar,
o]) milli hjartahólfa, aðalslagæðar,
sem tengdar eru á röngum stöðum,
o. s. frv. Og þessi aumkvunarverðu
börn þjást næstum alltaf af súr-
efnisvöntun á háu stigi. Mörg þess-
ara barna eiga ckki nema nokk-
urra klukkustunda líf fyrir hönd-
um. Oft eru þau of veikbyggð til
þess að þola þær skurðaðgerðir,
sem nauðsynlegar eru til þess að
bjarga megi lífi þeirra. Bernhard
áleit, að fengju ungbörn þessi bara
yfirfljótanlegt magn af súrefni,
myndi reynast öruggt að loka fyrir
hjartaæðar i nokkrar mínútur og
stöðva blóðstrauminn þangað, á
meðan gert væri við gallana með
skurðaðgerð. í þeim tilfellum þegar
þau væru of veikbyggð til þess að
slík blóðrásarstöðvun væri inögu-
leg, kynni ofurgnægð súrefnis að
veita nægilegan frest til þess að
gera mætti á þeim stutta bráða-
birgðaaðgerð til þess að Italda lifi
í þeim fyrstu máruiðina eða jafn-
vel árin, þangað til þau yrðu nægi-
lega sterkbyggð til þess að þola
skurðaðgerðir, sem miðuðu að
varanlegum bata.
Eftir að hafa gert tilraunir með
500 dýr, var Bernhard tilbúinn
til þess að framkvæma slíka aðgerð
á börnum. Og fyrsta barnið var lát-
ið inn í slíkan þrýstingsgcymi i
sjúkrahúsi þessu þ. 17. desember
árið 1962. Þetta var litill snáði.
Það gekk prýðilega með hann, og
nú cr hann við góða heilsu og get-
ur leikið sér að lyst.
Ég horfði á dr. Bernhard fram-
kvæma einn slíkan uppskurð á
19 daga gömlu barni. Auk barns-
ins voru 4 manneskjur aðrar í
stóra loftgeyminum, sem var 29 fet
á lengd og með stórum glerglugga.
Það var skurðlæknirinn, aðstoðar-
skurðlæknir, svæfingalæknir og
hjúkrunarkona. Það heyrðist blást-
urshljóð í loftinu, er þrýstingur-
inn var smáin saman aukinn. Starfs-
fólkið í geyminum andaði að sér
þvi lofti. En barnið andaði að sér
hreinu samanþjöþpuðu súrefni
gegnum slöngu, sem tengd var við
barka þess. Það var likt og krafta-
verlc hefði gerzt, |>ví að á nokkrum
mínútum breyttist hinn veiklulegi,
bláleiti litarblær á hörundi barns-
ins, og það fékk hraustlegan lit-
arhátt. Húðin fékk léttan, eðlilegan
roða. Skurðlæknarnir opnuðu litla
brjóstholið, og þá kom hjartað i
ljós, sem var á stærð við hænuegg.